Docent maatschappelijke ontwikkeling
De verklaring voor tekorten in de zorg of het onderwijs wordt doorgaans gevonden in ontbrekende middelen of het tekort aan mensen. In beide gevallen wordt uitgegaan van het systeem zoals het nu is, en men kan of wil niet op een andere manier naar de problematiek kijken. Daarmee komt een oplossing niet dichterbij. Ook niet als men, zoals Wouter Bos, bestuursvoorzitter van een zorgverzekeraar, de oplossing zoekt in technologie en ICT. Ook niet als men voor de aanpak van de problemen in de zorg de nadruk legt op levenshygiëne, ofwel goede zelfzorg. Technologische ontwikkelingen in de zorg eisen immers grote investeringen, en leiden tot nog meer specialisme, en goede zelfzorg is relatief gemakkelijk voor hoogopgeleiden met goede banen en veel keuzemogelijkheden, maar niet voor mensen die voortdurend moeten sappelen om rond te komen.
Om de bakens in de zorg te verzetten is een reflectie nodig op het totale systeem, waar zorg deel van uitmaakt. Dan blijkt dat voor veel mensen de oorzaak van het ziek zijn is te vinden in armoede, slechte leefomstandigheden, eenzaamheid en het gebrek aan perspectief. Zorg zou voor iedereen even toegankelijk en laagdrempelig moeten zijn. Iedereen zou in gelijke mate verzekerd moeten zijn van de juiste, dat wil zeggen van kwalitatief goede zorg, of het nu om medicatie, soort behandeling of opname, of aantal en intensiteit van behandelingen gaat. Wat nuttig en nodig is zou in grote mate vanuit efficiënte organisatie door de professionals in de zorg bepaald moeten worden. Dan zou er 30% minder geregistreerd en gecontroleerd hoeven worden. Ook zouden we af zijn van de jaarlijks soms gekmakende keuze, of liever gok uit de verschillende soorten zorgverzekeringen, waarbij de beter verdienende zich meer en specialere behandelingen kan veroorloven (Promovendum). Kortom, de zorgvoorwaarden moeten voor iedereen gelijk zijn en de sterkste schouders dragen bij de premieheffing de zwaarste lasten moeten.
Ook in het onderwijs is de segregatie, het verschijnsel dat bepaalde culturele of groepen in een land gescheiden leven, herkenbaar. We zien dat er met de invoering van passend onderwijs in 2014 steeds meer particuliere scholen een aanbod doen met kleine groepen, speciale activiteiten en leermiddelen, waarop alleen door goed verdienende ouders kan worden ingegaan omdat er een behoorlijk prijskaartje aan hangt. Ook huiswerkinstituten en bijscholingsorganisaties zijn er voor mensen die er het geld voor hebben. Dat alles zorgt ervoor dat de toekomstmogelijkheden van kinderen met dezelfde leerpotenties toch sterk verschillen. Er wordt nog eens benadrukt dat de sociale laag waar je uitkomt beslissend is welke kansen je krijgt, en dat de ene laag beter voor je is dan de andere. Van daaruit is het een kleine sprong om te denken dat de ene persoon beter is dan de andere.
Zowel de organisatie van de zorg als die van het onderwijs onderstrepen en voeden de huidige verschillen in de samenleving, en dat verzwakt de solidariteit met de groepen die moeite hebben om zich in deze concurrentie maatschappij staande te houden. Het effect is dat degenen die zich nog net staande kunnen houden, of dat juist niet meer kunnen, verbitterd raken. Het kan zijn dat ze zich terugtrekken, maar ook kunnen zij gerekruteerd worden door bewegingen die de samenleving omver willen werpen. We dragen er als maatschappij zelf aan bij dat de lont op een gegeven moment in het kruitvat wordt gestoken. Als systemen in onderwijs, zorg, maatschappelijk ondersteuning en wonen een gelijke toegang voor iedereen bieden dan kan een eerlijke toedeling van middelen aan noden en behoeften van mensen weer zorgen voor meer gelijkheid, gelijkwaardigheid en wederzijds respect in het samenleven.
Meer over:
De huidige samenlevingsorganisatie vergroot de verschillen tussen mensen
12
0
27.12.2023
Docent maatschappelijke ontwikkeling
De verklaring voor tekorten in de zorg of het onderwijs wordt doorgaans gevonden in ontbrekende middelen of het tekort aan mensen. In beide gevallen wordt uitgegaan van het systeem zoals het nu is, en men kan of wil niet op een andere manier naar de problematiek kijken. Daarmee komt een oplossing niet dichterbij. Ook niet als men, zoals Wouter Bos, bestuursvoorzitter van een zorgverzekeraar, de oplossing zoekt in technologie en ICT. Ook niet als men voor de aanpak van de problemen in de zorg de nadruk legt op levenshygiëne, ofwel goede zelfzorg. Technologische ontwikkelingen in de zorg eisen immers grote investeringen, en leiden tot nog meer specialisme, en goede zelfzorg is relatief gemakkelijk voor hoogopgeleiden met goede banen en veel keuzemogelijkheden, maar niet voor mensen die voortdurend moeten sappelen om rond te komen.
Om de bakens in de zorg te verzetten is een reflectie........
© Joop
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Rami G Khouri
Mort Laitner
Rachel Marsden
Donald Low
Bradley Blankenship
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
Michael Kwet
