Özellikle son dönemde hızla artan bir tavırdan, bir tutumdan, bir yılgınlık ve “perişan olduk” söyleminden, yazınından ve psikolojisinden söz etmek isterim. Sürekli yakınan, ağlayıp sızlayan, üzüntüye alışık, güzellikleri unutan bir toplum oluşturma/kanıksatma sürecinden. Oysa yakınmanın yanında çözüm için biraz düşünmek, biraz irdelemek, kimi durumları/koşulları zorlamak, refleksten öte bilinçli insan davranışı değil mi?

Ülke koşulları, yetkili ve yetkisizlerin konuşmaları, açıklamaları… Kimi siyasi kimliklerin beyin uçuklatan, insan aklıyla alay eden tutum, davranış ve söylemleri…Çok haklı eleştirilerin yanında öfkeyi, nefreti beslemekte. Toplumun bunlardan etkilenmemesi olası değil. Ülkemizin ve halkımızın özlemlerinin, ekonomik sosyal beklentilerinin, gönencinin, mutluluğunun yaşam bulmasını amaçlaması gereken “siyaset”, büyük bölümü ile bugün, kişilerin, ilgili siyasi yapıların birbirleriyle “dalaşmasıyla” sınırlanmakta, çözüm üretkenliğinden hızla uzaklaşmakta. Akılcılığa ve bilimselliğe tamamen aykırı bu “dalaşma” kendi haklılığını dayatan bir güç gösterisine/savaşımına dönüşmekte ya da bunun karşısında olan halk kesimlerinin “ezildik”, “yıkıldık”, “yok olduk”, “kurtuluş zor artık”, bilinç karartması söylemine sarılan genel muhalif tutuma indirgenmekte.

Yazılı ve görsel basın bu yönüyle “yandaş” ya da “karşıt” olarak konumlanmakta/konumlandırılmakta. Sosyal medya ve iletişim tetikçileri yine büyük bir güç olarak etkilemeye, yönlendirmeye, biçimlemeye çalışmakta siyasi kümelenmeleri/partileri, siyaset dilini, siyaset kültürünü ve siyasal etiği. Kayganlaşan, hiç de adaletli ve eşit olmayan koşullarda, akılcılıktan/siyaset ve davranış biliminden uzak bir siyaset anlayışı, tarzı ancak var olan, yaygın olan, egemen olan, baskın olan siyasi yapıya hizmete ve giderek ona benzemeye yol........

© Karadeniz'de sonnokta