Tabiat boşluk kaldırmaz, derler. Ama matbuat, Abdülhamid devrinden beri kaldırır.

Bir kitap ya da gazetede boş sayfa, sütun ve satırla cümlelerde boşluk gördünüz mü, anlardınız. Sansür heyetine takılmış. Ya doldurmaya vakit kalmadığından yahut sansüre tepki olarak boş çıkardı.

Yetiştiremediğimizden dolduramadık, bahanesine de geçit yoktu aslında. Sansürü protesto için sütunları boş bırakmak bile yasaktı. Böyle hınzırlıklara göz yumulacak değildi.

Sütunu boşaltma örnekleri, Cumhuriyet döneminde de görüldü.

Yanlış hatırlamıyorsam son örneğini, Sözcü gazetesi verdi. 2015'te, üst üste açılan baskı ve yıldırma davalarına cevaben bütün yazarları, bir günlüğüne köşelerini boş bırakmıştı.

BOŞ ÇERÇEVE'DEN GÖRÜNMEZ HEYKELE

Boş sütun deyince Bedri Baykam'ın Boş Çerçeve'sini anmamak olmaz.

Baykam, sanatta bu çığırı açan Fransız Marcel Duchamp'ı aşmak için böyle bir işe kalkıştığını söyledi.

Eleştirenlerse Boş Çerçeve'yi, 100 yıl sonra gelen bir Duchamp taklidi ve tekrarı saydı. Sadece öykünmede bile geç kaldı diye değil; ucuz cinliği sanat olarak yutturmaya kalkıyor, diye de Baykam'ı yerdiler.

İş insanı Murat Ülker, 2013'te 125 bin dolara Boş Çerceve'yi aldığında kopan tantanayı hatırlayın. Bedri Baykam'ın Ülker karşıtlığını bitirmişti bu satın alma. Ülker, sonra çok daha yüksek bir fiyata aynı çalışmayı sattı da.

Sanat düşkünlüğüyle bilinen Murat Bey'e, Boş Çerçeve'yi ne demeye aldığı sorulduğunda şu cevabı verecekti:

"Bize göre artık, söz konusu........

© Karar