Yeni bir cins türedi. Ne zaman “Türk” deseniz, “Irkçı! Irkçı!” diye saldırıya geçen bir cins. Bunlardan biri, bir yorumcum, Türkiye dışındaki Türklere Türk demenin ırkçılık olduğunu yazmış. Ne derinlikli bir gözlem! Peki, onlar kendilerine Türk deyince ne oluyor? İki defa ırkçı oluyorlar herhâlde.

Hatırlayacaksınız, SSCB çöküp Türk cumhuriyetleri bağımsızlıklarına kavuşunca bir ara biz de onlara ne diyeceğimizi şaşırmıştık. Çünkü Türkiye Cumhuriyeti büyükleri, 1944’ten sonra Turancılığın suç olduğunu, her görüldüğü yerde ezilmesi gerektiğini savundular. Hâlâ gidiyor mu bilmiyorum, kaymakamlık düzeyine kadar idari birimlere her yıl, “Çevrenizdeki Turancıları bildirin.” yazıları giderdi.

Ama utançlarından olmalı bu yazılar “Gizli” gönderilirdi. Rahmetli tarihçimiz Yılmaz Öztuna bu sapıklığa, “İnönü revizyonizmi” derdi.

NE DERSEN DE TÜRK DEME

SSCB çökünce dışımızdaki Türklere ne diyeceğimizi şaşırdık. Önce “Türki” dedik. Hani yabancı dillerdeki ‘Turkic’e özenerek. Türk gibi, Türkümsü falan anlamında. Öyle ya yarım asrı aşkın zamandır gizli gizli kovaladığımız Turancıları haklı çıkaracak değildik ya. İsim vermek gittikçe zorlaşıyordu. “Türkçe konuşan” demeğe başladık. Hani Fransa’nın sömürgelerindeki Frankofonlar gibi. Bu insanlar, herhâlde radyo dinleyerek falan Türkçe öğrenip konuşuyordu. Türk olacak halleri yoktu ya. Sonra Türk Keneşi, Türk Konseyi kuruldu. Galiba Nursultan Nazarbayev, bu maskaralığa son verdi ve “Biz Türk’üz. Keneş de Türk Keneşi” deyip işi bitirdi.

Yasaklanmalı! Takibe alınmalı! Irkçı! Irkçı!

Almanya vatandaşlık kanununu kana bağlarken, İsrail dünyanın her tarafında her renkten........

© Karar