Ellerimi başımın arasına koyup kışın son günlerinde rüzgarı dinliyorum. Bilgisayarımda Fransız müzik grubu Noir Desire’nin “Des Visages Des Figures” albümündeki “Le vent nous portera” (rüzgar bizi taşıyacak) adlı o müthiş şarkısı çalıyor, hele de bir klibi var ki insanın içini titretiyor. Ve şarkı sözlerindeki gibi rüzgarın sizi süpürüp götüreceği o anı düşünüyorsunuz…

Lise sıralarında tanışan Bertrand Cantat, Denis Barthe, Serge Teyssot-Gay ve Frederic Vidalenc adlı gençler Noir Desir adıyla bir grup kurarlar. Zamanla adeta aşkın ve isyanın sesi haline gelen grup, vahşi kapitalizmin zihinlerde yarattığı tahribata ve faşizme karşı adeta isyan niteliği taşıyan şarkılar üretirler.

İkinci albümleri “Veuillez rendre l’âme” 1989’da piyasaya çıkar. Rusya’nın büyük şairlerinden Mayakovski’nin Lili Birik’e olan aşkından, Lautremont’dan ve bugün bile gizemini hâla koruyan imge yüklü diğer şarkılardan oluşan “Veuillez rendre l’âme” albümü 1989’da piyasaya çıkar. İsyan duygusu, albümün ayrılmaz bir parçasıdır adeta. Ve grup bu albümle başarı merdivenlerini tırmanmaya başlar… Noir Desir, bu albüm sonrası Sovyetler Birliği’nde sahne alan ilk Fransız grup olma unvanını elde edeceklerdir. Üçüncü albümleri ise “Du Ciment Sous Les Plaines” 1991 senesinde gelir.

Grubun esas coşkulu dönüşü 1992 yılının sonlarına doğru “Tostaky” albümüyle olur. Meksikalı Zapataist devrimcilerin sloganı olan “todo está aquí”nin kısaltmasıdır Tostaky. Bu albümdeki politik tavır diğer albümlerine göre daha keskindir,........

© Karar