Oldum olası; bireysel değil ha! Toplumsal her hangi bir konuda bir sorun, ihtiyaç ve çözüm çabası varsa; yaşanan kentin yerel yönetimi olan belediyesinden başlamak üzere, sonra güvenliğinden sorumlu polisinden ve nihayetinde de devletin bizatihi kendisinden beklemek, bana hep çok ters, çok haksız ve çok “kolaycılık” gelmiştir…

Meselâ:

– “Kapımın önünde çöp var, belediye süpürsün!”

Tamam da; kendi kapının önündeki pisliği sen, niye süpürüp de çöp bidonuna atmıyorsun? Sen neden bu kadar çok pis ve bu kadar da tembel ve umursamazsın a kardeşim!”

– “Can güvenliğimiz kalmadı, polis niye suçluları yakalamıyor?”

Tamam da; bir vatandaş olarak sen, suçluların yakalanması için gördüğünü, duyduğunu, şüphelendiğini, tedirgin olduğunu neden polise ihbar etmiyor, polisimize yardımcı olmuyorsun? Sen neden bu kadar umursamaz, kayıtsız ve nemelâzımcısın a kardeşim?”

– “Devlet; onu, bunu, şunu yapmadı!”

Tamam da; ya sen, vergilerini ödeyen sorumlu bir vatandaş olarak niye hep korkak, pısırık, zavallı hallerinde bir kenara çekilerek, o eski deyimle, “bana dokunmayan yılan bin yaşasın!” diyorsun?

Sahip olduğun konforunun, kaybından korkuyorsun, değil mi?

Korkuların, kör etmiş gözlerini!

Oysa “Devlet” dediğin; bizatihi sen, kendin değil misin a canım, a kardeşim…

Sen değil misin seni yönetmesi için Milletvekilini seçen, Meclisini oluşturan, Bakan, Başbakan yaratan?

Sen; kendi yarattığın putlarından korkuyorsan eğer, kimde suç, ararsın ki!

Bak ne diyordu Karaca/oğlu Cem, tee yıllar önceki bir şarkısında:

– “Sen seni bil sen seni

Sen seni bilmez isen

Patlatırlar........

© Kıbrıs Gazetesi