6 Şubat 2023 depremi, geri de kalan koskoca bir yıl.
Yüzyıllar geçse de acısı dinmeyecek bir felaket.
Bizim gibi küçük bir toplumu derinden yaralayan, empatisi mümkün olmayan, evlat acısı.
Dün bir yıl geride kaldı, depremde hayatını kaybedenler, şampiyon melekler anıldı, acı yüreklerden, dışarıya, gökyüzüne vurdu.
Anlamak imkânsız, anlayamayız, anneler, babalar, neneler, dedeler, kardeş, arkadaş, eş dost, geride kalan bir yıl da neler yaşadı.
Çok zor, evlat acısı kolay mı?
Hem de durup dururken, beklenmedik bir zaman ve beklenmedik bir sebeple.
Bu saatten sonra tek beklenti sadece “adalet”.
Yapanın yanına kalmasın, insan hayatı bu kadar kolay ve basit harcanmasın.
Para hırsının, gözleri kararttığı, her türlü ahlaksızlığın insan canının önüne geçtiği, adaletsizliğin sıradanlaştığı bir zamanda, adalet arayışı tabi ki bitmeyecek.
Adalet, sadece KKTC için, sadece hayatını kaybeden çocuklar için değil, bu konular aynı zamanda Türkiye’nin de kanayan yarası.
Adalet gelmeli, ağır cezalar, ölüme kast, cinayete teşebbüsle eş tutulmalı.
Tutulmalı ki en başta inşaat sektörü, yasa uygulayıcılar, işini doğru yapsın.
Riskli bölgelerde, plansız, güvensiz yapılar yapılmasın.
Bir standart uygulama ve güvenliği sağlayacak prosedür olsun, uygulamalara yansısın.
6 Şubat depreminde hayatını kaybeden her cana verilebilecek tek bir şey var o da “adalet”.
Bugünden sonra verilecek en büyük mücadele de bu amaçla olmalıdır.
Böyle bir günde, böyle bir konunun konuşulması belki de gereksiz.
Ya da tam zamanı, bilemiyorum, çünkü söz tükendi, bitti.
Ancak sormak, bilmek, anlamak şart.
Bir yılı geride kalmış deprem felaketinin ilk günlerinde, her yönüyle, her felakete hazırlıksız bu ülkenin, her alanı tartışıldı.
Kamusal binalar, hastaneler, okullar, gözden geçirildi, beklenmedik bir felaket konusunda çalışmalar yapıldı.
Hele okullar, kapatılanlar oldu, tamir edilen, konteyner sınıflar eklenen, yeniden yapılması, tamir edilmesi gereken.
Bugün adına sonuç nedir?
Çocuklar güvende mi?
Bu konu sadece kamu okulları özelinde tartışılmamalı.
Elbette sadece okullara da odaklanılmamalı.
Öncelik olmakla beraber, sadece kamuya odaklanmak, bunu siyasi bir tartışma alanına çevirmek, kullanmak, siyasallaştırmak, yanlış, gereksiz, eksik ve faydasız.
Özel hizmet binaları, en başta okullar, hastaneler, klinikler, bilirkişi denetimleri, güvenlik raporları, kontrolleri tamam mı?
Yaşananlardan ders alındı mı, aldık mı?
Evler tam anlamıyla kontrolden geçti mi?
Hayatın her alanına standart şart, evler, kamu binaları, yollar, bilimsel çalışmalarla ortaya çıkmış standartlar.
Olan olduktan sonra tabi ki gerisi boş geliyor.
Fakat tedbirli olmak, olacak olanın önüne geçebileceği gibi, yaşanması muhtemel olumsuzlukları da, en aza indirir.
Toplumsal seferberlik şart.
Devleti yönetenlere baskı oluşturmak, her türlü yaşam alanının güvenli olması için yapılması gerekenleri gündemde tutmak ve istemek.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
visit website
