İlkokulu, Alayköy İlkokulu’nda okudum.

Bizim nesil, ilkokulu altı yıl okuyan son nesildir.

Altıncı sınıf bizler ve beşinci sınıf bir önceki nesil, ilkokuldan beraber mezun olduk.

Ben ortaokulu, Şehit Hüseyin Ruso Ortaokulu’nda okudum.

İlkokul yıllarında, hem adanın güneyinden kuzeye gelenler, hem Türkiye’nin çeşitli bölgelerinden gelenler, görevli olarak Kuzey Kıbrıs’ta bulunan askerlerin, subayların çocukları, beraberdik, aynı sınıf ve sıraları paylaştık.

Kırmızı ve siyah önlükler giyer, beyaz yakalar takardık.

Defalarca yazdığım gibi, teneffüs saatlerinde, büyük kazanlarda süt kaynatılırdı.

Bir parça ekmek, bolibif, hellim ve bir bardak süt devlet tarafından öğrencilere verilirdi.

Yokluk içinde güzel günlerdi.

O dönemlerin, en büyük kazanımı, paylaşmaktı.

Alayköy kasabadır, köy değil, şehir değil.

Gönyeli, Lefkoşa, Yılmazköy ve Güzelyurt’a doğru bir birleşme, bütünleşmeye doğru gidiyor.

Çok değil, birkaç yıl içinde, iç içe geçmiş birleşmiş, çok büyük şehirler olacak.

Nüfus artacak, yabancılaşacak, yerellik kaybolacak.

Bunun iyi tarafı da var, kötü tarafı da var.

Alayköy İlkokulu gelişiyor, döneme, teknolojiye, nüfusa ayak uydurmaya, cevap vermeye çalışıyor.

Devlet okulu olarak, birçok özel okul ile pek çok alanda yarışıyor, başa baş mücadele ediyor.

“Devlet okulu olarak” demek ne kadar da üzücü, bunu belirtme ihtiyacı duymak, ama acı da olsa bu bir gerçek.

Yeni derslikler, sınıflar, çalışma odaları, teknolojik altyapı, okullar arası yarışmacılık, sağlanan başarılar.

Bunlar gerçekten önemli.

Okul müdürü Özden Ünbay ve öğretmenler, eğitim kadrosu, tüm çalışanlar, ciddi bir çaba ve gayret sarf ediyor.

Ve çok önemsediğim bir başka konu, Alayköy İlkokulu’ndan mezun olan insanları bir araya getirme çabası.

3 Mayıs 2024 Cuma, Alayköy İlkokulu’nun 50. yılı.

Ve 50. yıla “Büyük buluşma etkinliği” organizasyonu ile anlamlı bir gece yaşatılması amaçlanıyor.

Sosyal medya kanalları ile eski okul resimleri toplanmaya başlandı.

Alayköy İlkokulu’nda görev yapmış, öğrenim görmüş, mezun olmuş, 18 yaş üstü herkesten resimler, anılara, hatıralar istendi, bunlara ulaşılmaya çalışılıyor.

Ne kadar çok insan, o kadar çok hatıra, anı ve anlam demek.

Paylaşılan eski resimleri gördükçe yapılan, yapılmaya çalışılan organizasyonun şimdiden başarılı olduğuna inanıyorum.

Ne güzel anılar, günler ve özlemler varmış.

Herkes bir yerden hatırladı, anılar canlandı.

Büyük buluşma, eski öğrenciler, çalışanlar, öğretmenler, müdürler, amaç mümkün olduğunca çok insanı bir araya getirmek.

Söylediğim gibi, organizasyon büyüdükçe, ilgi arttıkça, daha geniş, daha çok insan sayısına ulaşacak.

Çalışma devam ediyor, katkı koyanları, uğraş gösterenleri, çaba sarf edenleri kutluyorum.

3 Mayıs 2024 Cuma akşamı mutlaka oradayız.

QOSHE - Alayköy ilkokulu 50. yıl buluşması - Erçin Şahmaran
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Alayköy ilkokulu 50. yıl buluşması

6 2
23.02.2024

İlkokulu, Alayköy İlkokulu’nda okudum.

Bizim nesil, ilkokulu altı yıl okuyan son nesildir.

Altıncı sınıf bizler ve beşinci sınıf bir önceki nesil, ilkokuldan beraber mezun olduk.

Ben ortaokulu, Şehit Hüseyin Ruso Ortaokulu’nda okudum.

İlkokul yıllarında, hem adanın güneyinden kuzeye gelenler, hem Türkiye’nin çeşitli bölgelerinden gelenler, görevli olarak Kuzey Kıbrıs’ta bulunan askerlerin, subayların çocukları, beraberdik, aynı sınıf ve sıraları paylaştık.

Kırmızı ve siyah önlükler giyer, beyaz yakalar takardık.

Defalarca yazdığım gibi, teneffüs saatlerinde, büyük kazanlarda süt kaynatılırdı.

Bir parça ekmek, bolibif, hellim ve bir bardak süt devlet tarafından öğrencilere verilirdi.

Yokluk içinde güzel günlerdi.

O dönemlerin, en büyük kazanımı, paylaşmaktı.

Alayköy kasabadır, köy değil, şehir değil.

Gönyeli, Lefkoşa, Yılmazköy ve Güzelyurt’a doğru bir birleşme, bütünleşmeye doğru gidiyor.

Çok........

© Kıbrıs Postası


Get it on Google Play