Bölüne bölüne ilerliyoruz… Her şeyi bölmekte üstümüze yok… Hep bir ayırma, ayrıştırma. İlla bütünü bir şekilde kümelere ayıracağız. Ayırdıktan sonra kümeler arası ortak nokta bulmak için çabalayacağız… Kategorize edeceğiz. Balığı bile kılçığından ayıran insanlar neler neler yapar da… yine de kabul ediyorum ayırma konusunda üstün bir başarı sergiliyoruz…

Ülkeleri ayırdık… Kıtaları, insanları ayırdık… cinsiyetine göre… yaşına göre, ülkesine göre, kültürüne göre… ayni gökyüzü altında falan dedik ama yine de ayırdık. Siyasal, sosyal, kültürel nedenlerden ayırdık. Yetinmedik… Ayni ülke içinde ayrımlara başladık… Solcuyu, sağcıyı, liberali… sürekli böldük. Kategorize ettik. Sen onlardansın… sen bunlardansın dedik… Bize de dediler şimdi yalan olmasın.

Hep söylerim yine yazacağım… bir odada hepimiz ayni düşüncedeysek… ve farklı bir görüş çıkmıyorsa derhal o odayı boşaltmalıyız. Hiçbir şey çıkmaz oradan… Herkesin bir birine sen çok haklısın dediği bir ortamda… nasıl gelişir düşünceler… fikirler… Herkes haklıysa tartışmaya da gerek kalmıyor o zaman…

Ayrışmadan devam edeyim…Evdeki tek esmer benim mesela…Simsiyah gözlerim ve saçlarımla… Evin diğer ahalisi sarışın… renkli gözleri ve beyaz tenleriyle… Ne olmuş yani? Ne mi oluyor? Herhangi bir ülkeye gidince onlar çıkışta… gümrükten rahatlıkla geçiyorlar… Beni mutlaka durdururlar… Başlarım söylenmeye…

Karpuzu böler gibi bölüyorlar bizi de fark etmiyoruz… Oysa farklılıklarımızdır bizi güzel ve özel kılan… Bir toplumun içerisinde ne kadar farklı ses çıkarsa o kadar iyidir… Gelişime açıktır. Bölünmenin bir gereği yoktur. Ortak paydada birleşe birleşe ilerleyebilmeliyiz…

Safları sıkı tutmak, safları birleştirmek, safları sıklaştırmak gerek…yanlış anlaşılmasın.. ama diğer safta olanları hor görmeden, yalnızlaştırmadan, zarar vermeden… Herkes kendi duruşunu alır elbette, her ülke her toplum…

Her şeyi böldüğümüz gibi ekmeğimizi de bölüp hep birlikte yesek olmaz mı? İlla bir kavgadır da çıkacak… Zarar yine hepimizin… Unutmayalım ki bu kavgada ekmekçiye hiç bir şey olmuyor…