DP iktidarının ilk dört yılında (1950-1954), dolaşımdaki para miktarı 0’den fazla arttı...

396 milyon dolar olan ihracat, 1954 yılında 245 milyon dolara geriledi...

Neden?..

Çünkü TL, dolar karşısında acayip değerliydi...

★

Bir yanda ihraç gelirlerinin düşmesi...

Diğer yanda borç olarak bile olsa döviz girişinin azalması...

Resmi fiyatı 2.80 olan 1 doların piyasada 20 liraya çıkmasına sebep oldu...

İç üretim, iç tüketime yetişemiyordu...

O sürece kadar ithalatla dengelenen iç fiyatlar:

Ok gibi yukarı fırladı...

Karaborsa başladı...

★

DP iktidarının ilk yılında kaldırılan “Milli Koruma kanunu” yeniden devreye sokuldu...

Yani:

“Elveda piyasa ekonomisi, hoş geldin müdahale ekonomisi...”

★

Ekonomideki döviz tıkanıklığı ve diğer şartlar:

Hükümeti, öncelikle:

İhraç ürünlerine göre ihracatçı gelirlerine prim uygulama yöntemine sürükledi...

★

Ve hemen takiben şartlar gereği:

IMF ile bir istikrar programı üzerinde ön anlaşmaya varıldı...

★

Bugün bile değişmeyen “IMF İstikrar Programı” şöyleydi:

Devalüasyon yapılacak...

Dış borçlar ertelenecek...

Sıkı para politikası uygulanacak...

Dış ticaret ve KİT fiyatları serbestleştirilecek...

2000’li yıllarda bunlara bir de ayrıca:

Reel faiz, yani enflasyon oranının üzerinde mevduat faizi şartı getirildi...

★

Ve canlarım...

4 Ağustos 1958’de açıklanan kararlarla, 2.80 lira olan 1 dolar, 9.00 liraya sabitlendi...

Cumhuriyet tarihinin en büyük (Halen o kadar büyüğü olmadı) devalüasyonu ilân edildi...

★

Ve...

1958 devalüasyonundan sonra halk, o günün şartlarına göre verilebilecek olan en büyük tepkiyi verdi...

Bunun üzerine Menderes Hükümeti popülist politikalara sapmak zorunda kaldı...

★

Menderes ve bakanları artık ekonomiyi kurtarmanın hiçbir işe yaramayacağını...

Kurtarmaya kalksalar da 1961 yılı seçimlerine yetiştirilemeyeceğini...

Halkın:

2. Dünya Savaşı şartlarında nefret ettiği CHP’den daha çok:

DP’den nefret edeceğini gördüler...

★

İşi tamamen:

İç politikaya...

Yalana...

Baskıya...

Zulme........

© Korkusuz