Şimdi, yüzyıl sonra, yüzyıl önceki Trajedimize bakmanın tam da zamanıdır!.

Yaşadığımız iklimde, küresel ve bölgesel istikrarsızlığı, kaosu, bölünmüşlüğü, ölümleri ve feryatları duyduğumuzda, yüzyıl öncesi acılarımızı görüyoruz.

Osmanlı İmparatorluğunun Birinci Cihan Harbi sonrası tarih sahnesinden çekilmesi, çekildiği bölgeler ve bu bölgelerin jeopolitik durumuna baktığımızda yüzyıl sonra dahi, muazzam bir trajediyi yansıtmaktadır.

Kuzey Afrika’yı 19. Yüzyılın sonu ve 20. Yüzyılın hemen başında kaybetmişiz.

1911’de Trablusgarp harbiyle görkemli bir direnişe rağmen Balkan savaşı nedeniyle Libya’dan çekilmek zorunda kalmışız. Trablusgarp Direnişimiz, genç subaylarımızın bin bir cefa ve gizlilikle Mısır çöllerini aşarak Libya’ya gidişimiz ve orada İtalyanlara karşı halkı örgütlemişiz.

Mısır’da 1.Dünya savaşında kanal harekâtıyla geri alma çabamız başarısız olmuş.

Irak’ta 1916- Kutül Amare’de 13 bin İngiliz askerini komutanlarıyla beraber esir aldığımız büyük bir zaferimiz var. Ama Şerif Hüseyin haini ve Filistin cephesindeki kritik durum nedeniyle maalesef oradan da çekiliyoruz. Kudüs’ü Gazze savaşları ve Kudüs müdafaasına rağmen 1917’de kaybediyoruz.

Ardından Suriye’den çekiliyoruz.

Medine’yi Müdafaa eden Fahrettin Paşa komutası, Mondros Mütarekesine rağmen destan yazıyor. Suriye’de, Musul’da, Bakü’de yenilgiyi kabul etmeyen paşalarımız ise direniyor. Ama neticede tek tek direndiğimiz yerlerden çekilmek zorunda kalıyoruz.

Yenilgilerimiz kesinleşmiş ve yeni dengelere göre şekillendi her şeyimiz.

Büyük Trajedimiz ve kâbus yüzyılımız başlıdı…

Ve günümüzde; Filistin/Gazze Meselemiz, Suriye ve Irak’taki Meselelerimiz, Afrika’nın Kuzeyindeki Libya Meselemiz, Güney Kafkasya’daki Azerbaycan-Ermenistan Meselelerimiz yüzyıl önce KAPANMAMIŞolan hesap defterlerinin yansımalarıdır.

Kapanmamış hesaplarımızı, savaşın bitmediğini bugün dünyada ve bölgemizde yaşanan olaylardan anlıyoruz!

Şimdi, yine, yüzyıl sonra, dünyanın dört bir yanında batı emperyalizminin ürünü olan onlarca yeni kavmiyetçilik, yüzlerce kabilecilik, aşiretçilik, mezhepçilik, cemaatçilik, hizipçilik ile bunların bir büyük boyu olan ve I. Dünya harbi sonrası emperyalist paylaşımın ürünü olan Uluslar ve Ulus devletler arasında hiç bitmeyecekmiş gibi görünen bir dizi kriz ve çatışma yaşanıyor.

Yüzyıl önce kurulan zoraki bu düzen eskisi kadar etkili değil ama hala varlığını ağır aksak koruyor. O yüzden görev ve ödevimiz bizim kadim ve kerim devleti yeniden inşa etmektir.

İşte o zaman ne mezhep savaşı kalır ne etnik savaş kalır. Bu o kadar hayati bir meseledir.

Birinci Dünya Savaşı, tarih sahnesine yeni bir medeniyet iddiasıyla çıkan batının bir iç savaşıydı.

Avrupa’da Almanya ve İngiltere arasında bir rekabet........

© Maarifin Sesi