İnsanın; iyi günde, kötü günde yanında olacağı; birlikte gülüp birlikte ağlayacağı dostu olmalı.

İnsanın; gerektiğinde dağ gibi sırtına yaslanacağı, gerektiğinde gönlüne taht kuracağı dostu olmalı.

İnsanın; sımsıcak varlığıyla yıldız gibi yol göstereceği, ay gibi parlayıp güneş gibi üstüne doğacağı dostu olmalı.

İnsanın; Faruk Nafiz Çamlıbel’in diliyle, “Bekleyenim olsa da razıyım kavuşmasam.” diyebileceği dostu olmalı.

İnsanın; yokluğunda üşüyeceği, varlığında ısınacağı; gittiğinde gündüzün geceye döneceği, geldiğinde ay aydınlık bir âleme uyanacağı dostu olmalı.

İnsanın; “Sensizliğin biri de bir bini de / Çırpındığım sular ummana döner / Sen varsan dolunay doğar gemide / Sen yoksan içimde lambalar söner / Çırpındığım sular ummana döner” diyebileceği dostu olmalı.

İnsanın; zorunlu ayrılıklarda bile, “Sen gidince bana bir hâl oluyor / Beni bende koyup gitme ne olur” diye inleyeceği; kavuştuğu anda, “Sen gelince açar gönül gülümüz / beni değil, bizi söyler dilimiz.” diye coşkunun doruğuna ulaşacağı dostu olmalı.

***

İnsanın, yüzlerce hatta binlerce arkadaşı olabilir ama bunlardan kaçı ile aralarında dostluk bağı kurulabilir? Ya da şöyle sorayım: Bir kişinin gerçekten dostumuz olduğuna nasıl karar vermeliyiz?

Hazreti Ömer’e atfedilen meşhur bir kıssa vardır.: Bir sahabi, Hazreti Ömer’e gelerek bir kişiden övgüyle bahseder. Hazreti Ömer, onunla yolculuğa çıkıp çıkmadığını, alışveriş yapıp yapmadığını ve komşuluk ilişkisi içinde olup olmadığını sorar. Bunların hiçbirini yapmadığını söyleyen sahabiye “Demek ki sen onu yeterince tanımıyorsun.” cevabını verir. Bu sorular ve bunlara verilen cevaplar, dost olmanın ölçüsü hakkında önemli bir fikir verebilir.

Kimi insan vardır ki arkadaşının kötü gününde yanında olur, acısını paylaşır ne yazık ki aynı insan arkadaşının kazandığı bir başarı karşısında aynı olgunluğu gösteremez. “Neden ben değil de o?” sorusu yüreğini yakar kavurur. Bunlar, dost olmaya layık değildir.

Kimi insan; İsra suresi 37. ayette, “Yeryüzünde böbürlenerek dolaşma! Ne yeri yarabilir ne de dağlarla boy........

© Maarifin Sesi