Dat Musk controverse oproept is helder. Musk is de eerste die toegeeft dat hij ook domme dingen zegt. Dat het stormt in zijn hoofd. Maar is dat een legitieme reden om daar commerciële consequenties aan te verbinden?

Afgelopen donderdag werd ik wakker met een interview met Musk. Ik vond het intrigerend. In hoeverre vinden we het een goed idee dat adverteerders bepalen of wat je wel of niet kan zeggen op X? En ja, wat voor X geldt, geldt natuurlijk ook voor al die andere platformen. Goed beschouwd gaat dit concept op voor alle commerciële media uitingen.

Er stond een metershoge commerciële muur tussen redactie en commercie. Adverteerders onderhandelden niet rechtstreeks met de media. Er was een simpel systeem. Als je een erkend reclamebureau was, dan kwam je in aanmerking voor 15% retourprovisie op een advertentie. Die 15% vormde de compensatie voor je inspanningen. Je werd alleen erkend als je voldeed aan een pakket van eisen dat bestond uit een kenniscomponent en een solvabiliteitseis. Een afzonderlijke commissie keek daarop toe. Die drempel zorgde voor kwaliteit en gaf de media de zekerheid dat advertenties ook werden betaald.

Het voorkwam dat adverteerders in gesprek konden met redacties. Je praatte niet met de krant of de televisie. Het was een zuiver commerciële aangelegenheid. De ruimte om te onderhandelen bestond uit de kosten per millimeter of seconde. Als je veel reclamebudget beheerde kon je goedkoper inkopen en kreeg je meer marge.

Er viel van alles af te dingen op dit systeem dat uiteindelijk ten onder ging door de wetgever. Er........

© Marketingfacts