Gazze’deki soykırım ve çocuk katliamı “İsrail-Filistin Savaşı” olmaktan çıktı. Filistin’de artık “İnsan haysiyetinin yeryüzünü aştığı bir savaş” yaşanıyor.

“Bana dokunmayan yılan…” felsefesini artık unutun. Kıyısından köşesinden yakın bir gelecekte bize de dokunacak bu Haysiyet Savaşı!

Daha ana karnında iken vicdanlardan yoksun vahşi bombalara maruz kalan, dünyaya gözlerini açar açmaz kuvözlerde can veren Gazzeli masum çocuklar ile evlatları kollarında can çekişirken feryat figan eden gözü yaşlı Filistinli analara; ekranlarda artık bakamıyorum.

Çünkü o kadar içim acıyor ve yanıyor ki…

Vicdanım artık el vermiyor…

O masum çocukların can verirken bakışları yüreklerimi dağlıyor…

Acılarını hissedebiliyorum artık…

Bereket ki acıyı hâlâ hissedebilecek yüreklerimiz var.

Acı, yerken insanın ağzı veya boğazını yakan acı biber gibi bir şey değil…

Acı, insana üzüntü verici, sızı, ağrı, dert, keder, ıstırap, elem, felâket, musibet, dokunaklı ve etkileyici bir şey… Topçu, “Zevk vücuttan, acı ruhtan haber vericidir” diyor.

Gazze’deki dehşet verici korkunç manzaralar karşısında ruhunuz, o acıyı hissedebiliyorsa, ne mutlu size!

Gazze’ye her bomba atıldığında gözü rahatsız eden acı renkleri görmekten artık utanır, usanır ve çekinir hale geldim! Gazze’deki masum çocukların acısı yüreğime değil dokunmak, çöker oldu!

Şu dünyada can acısı, evlât acısı, içler acısı nedir, bilir misiniz? Birde kuyruk acısı var.

İnsanlıktan nasibi olmayan İsrail ordusunun Siyonist zâlimleri, yapay zekâyı da kullanarak can alıcı noktalardan vuruyorlar. Hem de…

Acımadan,

Vicdansızca,

Haysiyetsizce…

“Can........

© Merhaba Haber