Koparılan onca kıyamete rağmen sakin ve olgun kalabilir miyiz? Dışta ve içte, tabii veya yapay, kasti kurgulanmış olarak koparılmaya çalışılan irili ufaklı yıkımlara…

Bu pasif olduğumuz anlamına mı gelir? Bu harala gürele çağ sakin bir toprak/kişilik üzerinde kendi işini, gücünü yapıp edene, göğe yeterince bakıp başını öne eğen, kendi var oluşunu amma güzel-amma daha güzel bir şekilde gerçekleştirmeye çalışana, ona buna bulaşmayana, ısrarla rüya görene, riya görmeyene, görünmeye çalışmayana pasif diyor. Bir şey yapmamıştan sayıyor.

Saysın!

O anca saymayı, niceliği bilir zaten. O matematiği anca rakamla olacak sanır. Özgün var oluşların büyük varoluşa kattığı kar topunu, beyaz hareketi hesap edemez.

Hiç olur mu?

Biz ilk Muharrik'in daimî hareketli kulları olmak dileriz. Her an başka başka işlerde Olan’a yönelmişiz. Hiç yerimizde öylece durmamız mümkün mü? Bizim yer dediğimiz şey; hareketin, koşturmanın, üretmenin kendisi…

“Her an başka bir işte” Olan’a bağlıyız. O’ndan. Hep O’ndan… Şunun bunun emri altında değil! Bir sürüm olmayan, sürüden olmayan için sürü ‘den ayrılmak söz konusu olmaz ve dolayısıyla kurt da kapmaz. Kul olmak şahsiyet olmaktır. Birey olmayı kapsar. Şahsiyet olmak; gelmiş ve geçmiş kıymetli öncülerin ardılları olarak çok........

© Milat