Biz de dik duralım.

Her şeye rağmen “iyi olmaya” çalışmak farklı bir ağlama biçimidir. Zırlak ve yaygaracı, gösteri alanına hitap eden bir ağlamadan bahsetmediğimiz açık. İçine doğru, içlenerek yağmak gibi. “İyi kalmaya” çalışmak da...

Başka bir yasa işliyor böyle ağlamalarda.

Su ters güç topluyor. Yağmur gökle görüşüyor. Sel zaman altından ilerliyor.
Başkaldırıyı, direnişi kötü olmanın, çirkefleşmenin tekeline alma yanılgısının yanında ne de pasifmiş gibi duruyor değil mi?

Birileri kötü olmayı başkaldırı sandı. Kötü olma ve kalma işini bildiğiniz dürüst ve erdemli olmak sandı. Şöyle ki; ötekileştirdiği değerler sistemine karşı gelmek için iyi ve güzel olan her şeye muhalif davranmayı kural belledi. Bildiğiniz kendisine tepkisellikten bir ideoloji oluşturdu. Ne olursa olsun karşıtlık ve tepkisellik, yaygaracılık ideolojisi…

İşte bu yüzden; bir tarafın iyisi iken, diğer tarafın otomatik kötüsü oluyorsunuz. İyi olma ve kötü olmayı karşıtlıkların ve kutuplaşmaların çirkin didişme ve savaş alanında tanımsız, sahipsiz, savruk halde buluyoruz. Elbette iyi ve kötüyü asıl değerlendirme mercisinin bu alçak taraflar ve taraftarcılık yapanlar olmadığının bilgisi ve bilincindesiniz. Fakat iyiliğe kıyamıyorsunuz. Hatta yanlış tanımlanan ve bol pratiği olan kötülüğe bile. Kötülüğün yanlış tanımlanması ve şekillenmesine bile… Dayanamıyorsunuz.

Bir tarafta........

© Milat