Başkaları susarken o konuşuyordu. Birileri yatarken o çalışıyordu. Önü kesilmeye, sesi kısılmaya, irfanımızdan uzaklaştırılmaya çalışılan millî musikimizi kucakladı, sahiplendi, genç nesillere aktardı ve büyük hazinemizi yükseklere taşıdı. Bir zamanlar yasaklanan Türk müziğine asırlık ömrünü adadı. Musikimize tavırlı olanlar, sonunda mecbur kaldılar, gelip konserini kös kös dinlediler.

Cansiperane, sayısız hizmetlerde bulunmuştu. Sanatta öncüydü. Klasik koro şefi ve icracıydı. Ses sanatkârıydı. Hem koro kurucusu hem de kemanîydi. “Devlet Sanatçısı” unvanını hakkıyla alanlardandı. Birçok hayırlı müessesenin destekçisiydi. Alın teri ve göz nuru döktü hep. Örnek ve disiplinli bir sanat adamı oldu. Samimi davranışlarıyla gönül insanıydı. Bereketli ömrünün tamamını musikimize adayan Nevzat Atlığ, Türkçeyi güzel konuşan bir “İstanbul Beyefendisi”siydi.

Tanburî Cemil Bey’in oğlu Mesut Cemil’den sonra 1955-58 yılları arasında İstanbul Radyosu Müdürü oldu. 1963’te Mesut Cemil’in vefatı üzerine Klasik Koro’nun, 1976’da da Devlet Klasik Türk Müziği Korosu’nun şefliğine getirildi. Yönettiği pek çok sahne, radyo ve konser dışında yirmi CD’lik müzik yayını ve beş ciltlik Türk Musikisi Klasikleri nota yayını bulunuyor. Ayrıca Türk müziğine dair kaleme aldığı makaleleri mevcuttur.

Onu, 1980’li yıllarda tanımıştım. Meşhur AKM Konserleri’ni düzenliyordu. Akl-ı selim ve kalb-i selim sahibi olan bütün münevverlerimiz, bu konserlerin müdavimiydi. Ses kâinatımızın sırlarını keşfediyor, güzelliklerini yakalıyor ve bunları aziz milletiyle........

© Milat