Müzmin muhalif bir televizyon kanalında toplanmışlar, her zamanki gibi zehirli bir dil ile toplumu kutuplaştırmaya çalışıyorlardı. Artık kargaların bile gülmediği “Laiklik elden gidiyor.” teranesini tutturdular. Bir de ‘gezici’bir ilahiyatçıyı ekrana almışlar. ‘Şıracı’ niyetine, zırvalarına onu şahit tutuyorlardı. Hakikaten kötü bir mizah olayı! Fena mı, bedavadan tiyatro seyrediyoruz. Bir ara bayan sunucu, endişeli bir yüz ifadesiyle “Biliyor musunuz? Toplum son yıllarda muhafazakârlaştı, aşırı dindarlaştı, çok büyük tehlike!” deyiverdi.

Bu lafları ciddiye almam tabii, güler geçerim. İyisi mi, onları daha da kızdıracak dinî bir yazı yazayım da görsünler günlerini! Madem öyle, işte böyle! Efendim, merhum Abbas Hilmi Erhan’ın İstanbul Camilerinden Vaaz Notları isimli eserinden bahsedeceğim. Müellifimiz bir asker. Emekli olduktan sonra mağdur dindarların meşhur avukatı Abdurrahman Şeref Laç’la birlikte çalışıyor. 1942-1951 yılları arasında oturduğu Süleymaniye ve Fatih semtlerinde, civar camilerdeki vaazları düzenli biçimde takip ediyor. Dinlediklerini kaleme alıyor ve bu eser meydana geliyor. 1900 senesinde Saraybosna’da doğan Abbas Hilmi Erhan, 31 Mart 1983 tarihinde vefat etti. Kıymetli oğlu Mehmet Fethi Erhan, babasının manevi değeri yüksek olan bu notları bir araya getirip kitaplaştırıyor. Seçkin hatırat, Ülke Yayın’dan çıktı. Eserin takdimini, Hayati ve Fethi Erhan kardeşler kaleme almış. Marmaratör ağabeyimiz Fethi Bey, “Vaaz Nedir?” başlıklı yazısında babasının yetiştiği muhiti anlatıyor. Üzerinde büyük tesiri olan Nurettin Topçu’dan sitayişle bahsediyor. Mütefekkirimizin rahle-i tedrisinden geçen ağabeyimize göre, “Nurettin Topçu Türkiye’nin yetiştirdiği birkaç........

© Milat