Ölmüşlerinizi şöyle bir gözünüzün önüne getirin…

Hangileri için, gönül dolusu “Güzel insandı rahmetli” diyorsunuz, hangilerini de, “Ölünün arkasından kötü konuşulmaz ama!” diyerek anıyorsunuz…

“Merhumu nasıl bilirdiniz?”

Hiçbir cenaze namazında, “Kötü bilirdik!” denmez.

“Haklarınızı helâl ediyor musunuz?”

Her cenaze namazında “Ediyoruz!” denir.

Ya “usulen” ya da “gönülden”.

Ölmüşlerinizi şöyle bir gözünüzün önüne getirin, “usulen ve gönülden” ayrımını yapacaktır kalbiniz.

Biz ölünce, şahitlikler “usulen” mi olacak yoksa “gönülden” mi?

Mesele, herkes tarafından sevilmek, takdir edilmek meselesi değil.

Mesele, hayırla yâd edilmeyi hak etmek meselesi…

Ölçü ise, Peygamber Ahlâkı.

Resulullah (s.a.v), bir Dost’una şöyle hitap ediyor:

“Sende Allah’ın sevdiği iki husûsiyet vardır: Hilm (yumuşak huyluluk) ve teenni (ölçülü, dengeli olmak).”

Hilm ve teenni olmayınca, sıkıntı çıkıyor işte.

Allah’ın “huyunu” sevmediği kul oluyorsun.

‘Hilm’in zıddı katılık.

Dil sivriliği iyi bir şey değil, insanları incitmek, tabiatı incitmek.

Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır mı?

Çıkarabilir, garantisi yok.

Hidayet yalnızca Yüce Allah’tan:

“O halde (Resûlüm) öğüt ver. Çünkü sen ancak öğüt vericisin.”

Ancak öğüt verici.

Tebliğ et, hidayet Allah’tan,

Tebliğin nasıl yapılacağını da şöyle buyuruyor Yüce Allah:

“(Resûlüm!) O vakit Allah’tan bir rahmet ile onlara yumuşak davrandın. Şayet kaba ve........

© Milat