Her gün 20 gencin sokak çatışmalarında hayatını kaybettiği "12 Eylül 80 öncesi"nin o karanlık ortamında...

Annesiz, babasız,

kardeşsiz, amcasız,

dayısız yaşamanın ne

kadar sıkıntılı bir durum

olduğunu tahmin

edersiniz...

Yalnızlık insanın sırtında taşıdığı bir duvar gibi.

Aileden ve okuldan dini tedrisat almamış bir genç olarak hayata tutunmaya ve sıkıntılı yollara düşmemeye gayret ederken, Rabbim’in ihsanıyla güzel bir tevafuk oldu o gün.

Sokak başında rastladığım tanıdıklardan biri “Serdar, bu akşam bizim mahalleye Timurtaş Hoca geliyor!” deyince, ilk tepkim, “O da kimmiş?” oldu.

Timurtaş Hoca?

Arkadaşım “Ohooo” dedi,

“Büyük Adam’dır, sağlam Hoca’dır. Vaaz verirken, cemaat kendinden geçer!”

Merak saikiyle “Ben de görebilir miyim onu?” diye sordum.

“Herhalde oğlum, benim davetlimsin, Yugoslavya’dan göçen Müslümanlar var ya, onların evine gelecek, akşam 7’de burada buluşur, birlikte gideriz.” diye karşılık verdi.

Gittik.

Ev doluydu.

Kek, kurabiye, çay çıkarttılar.

Biraz sonra Merhum Timurtaş Hoca geldi.

Herkes hürmetle ayağa kalktı.

Hoca merkezî bir yere buyur edildi.

Yabancısı olduğum bir ortamdı.

Din-Diyanet sohbeti.

Bendeki gazetecilik sezgisi........

© Milat