Ülkemizde yıllardan beri siyasetin ana malzemesi gerilim ve ayrıştırmak oldu. Çünkü uzun yıllardan beri ülkemizde siyasiler genellikle insanımıza ülkenin gerçeklerini anlatmak, bu gerçeklerden nasıl yararlanılır da ülke yaşadığı sıkıntılardan kurtulur sorusunun cevabını vermeye pek yanaşmadılar. Bunun yerine yıllar yılı ülkemizde toplum sağcı ve solcu diye ayrıldı. İki taraf da birbirini hainlikle suçladı, bu tartışmalar arasında seçim kampanyaları sona erdi ama ülke gerçeklerinde bir değişim söz konusu olmadı. Son yıllarda kullanılan kavramlarda bir değişim söz konusu olmakla birlikte işin özü yine milletten gizlendi. Şimdilerde sağcı solcu ayrımının yerini terör destekçisi ve hainlik suçlamaları aldı. Özellikle seçim dönemlerinde bu tartışmalar kamplaşmaların dozajı öylesine artırılıyor ki, insanımızın hainler ve ülke düşmanı teröristleri takip etmekten ülkenin gerçeklerini takip etme imkanı azaldı.
Tüm bu ayrıştırmalar, suçlamalar sürüp giderken ülkenin sorunlarına eğilme ve çözüm bulunmayan sorunların sorumlularından hesap sormak akla fazlaca gelmiyor. Çünkü seçim kampanyalarını sadece karşılıklı suçlamalarla geçirmeyi iş edinmiş siyasiler bu durumun devam etmesini kendileri açısından faydalanılacak bir malzeme olarak görüyor olunca da her seçim döneminde toplumda ayrışmayı körükleyecek tartışma konuları gündeme sürülüyor. Bu sürüşte genellikle iç sebepler başrolde oynarken, dış etkilerin de bulunduğunu içeride kamplaşmayı körükleyecek bir takım eylem ve söylemlerin ortaya atılmasına katkı verenler oluyor. Kısacası ülkemizde açlık sınırının 16 bin lirayı aştığı yoksulluk sınırının ise 46 bin lirayı geçtiği ve bu sınırların altında milyonlarca insanımız hayatını sürdürme çabası içindeyken muhalefetin çağrıları ile gündeme gelmiş olan emeklilere ikramiye verilmesi bile bu tartışmalar arasında toplumun dikkatini bir başka noktaya çekmek için önce tüm emeklilere ikramiye verileceği açıklandı, ardından iş ciddiye bindiğinde ne oldu ise birden bire çalışan emekliler bu ikramiyenin ödenmesinin dışında tutuldu. Niçin böyle oldu, çalışan emekliler keyiflerinden mi çalışıyor? sorularının cevabı verilmedi. Kısacası, sanki keyif bağışlanıyormuş havası estirildi. Emekliye bir katkı sağlamaktan çok seçim yatırımı haline getirildi. Bu durum hem genel, hem de mahalli seçimlerde kullanıldı.
Çünkü emeklilerin sorunu olan maddi imkansızlık bu tartışmalar arasında saklanılıyor. Ülkenin hainler tarafından işgal edildiği havası öylesine estiriliyor ki, insanlar kendi durumlarının ve ailelerini geçindirmek için sergilemek durumunda oldukları aile reisliğinin yüklediği sorumluluk sebebiyle ekonomik olarak batmakta olduklarını göremez hale getirildiler.
Olay sadece emeklilere ödenen bir seferlik ikramiye ile de sınırlı değil. Aylardan beri emeklilere yapılacak zam tartışılıyor. Ancak, yıl bitmek üzere olmasına rağmen ikramiye ödemede getirilen ayrım gibi emekliler arasında da benzer bir ayrım oluşturuldu. Bu defada emekliler memur ve işçi emekliler olarak ayrılıyor. Memurlar ülkenin öz evlatları gibi muamele görürken işçi emeklileri nedense bir kenarda tutularak işlem görüyorlar. Çünkü memur emeklilerinin alacağı zam oranı ile işçi emeklilerin zam oranında farklı bir uygulama söz konusu. Böyle olunca geçen sene olduğu gibi her gün memur emeklilerine yapılacak zam gündemde tutulurken, bu sene aynı durum yaşanıyor. Mesele sorunlara çare bulmaktan çok, ödenen bir seferlik ikramiye ve yıllık zamlarla toplum oyalanıyor. Halbuki bu durum bir bağış değil, ülkenin şartlarının meydana getirdiği zorunlu bir durum. Ayrıca, emekli emeklidir, işçi ve memur emeklileri diye ortaya çıkan ayrım bir hukuki zorunluluk olsa bile çalışanlar arasında ayrımcılık da siyasette uygulanan ayrıştırma politikasının sonucu ortaya çıkmış olsa bile bu farklılaşmaları ortadan kaldırmadan ülke sorunlarına köklü ve kalıcı çözüm bulmak mümkün olmuyor.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
