Her ülkede olduğu gibi ülkemizin de çözüm bekleyen sorunları var, bundan sonra da olacaktır. Önemli olan bunların doğru olarak tespit edilmesi ve çözüm bulmak için harekete geçilmesi gerekiyor. Ancak, önce sorunların tespitinde gevşek davranılıyor, sonra da sorunları çözmek için harekete geçilmiş görüntüsü veriliyor. Kısacası sorunlar çözülmüyor, çözülüyor algısı oluşturuluyor. Sonuçta var olan sorunların çözümü bir tarafa daha da büyüyor. Bunun sonucu olarak ülkemizde benzer sorunların çözümü için harekete geçildiği görüntüsü oluşturuluyor. Sonuç olarak sorunlar devam ediyor, çözümsüzlüğe terk edildiği için de toplumda itiraz ve tepkiler artmaya başlayınca iktidar sahipleri ister istemez çözüyormuş görüntüsünü farklı zamanlarda tekrar tekrar gündeme getiriyorlar. Sonuç ‘sıfıra sıfır, elde var sıfır’ oluyor. Son zamanlarda ülkemizde ara eleman sıkıntısı çekildiği yönündeki haberler gündeme geliyor ve soruna vakit geçirilmeden çözüm bulunması isteniyor. Hâlbuki bu konu yeni değil. Mecburi eğitimin liseyi de kapsayacak şekilde 12 yıla çıkartılmasının ardından bugün şikâyet edilen ara eleman bulunamayışı o günlerde de dile getirildi, ülkeyi yönetenlerin bu hususa dikkatleri çekilmeye çalışıldı.
Sonuçta ilkokula başlayan çocuklarımız için üniversite kapısında yağılmak mecburi istikamet haline getirildi. Böyle ulunca da ustalar yanlarında yetiştirecek eleman bulamaz oldular. Çünkü lise bitene kadar okumak mecburiyeti ister istemez çocuklarımızın küçük yaşta bir mesleğe yönelmesini engelledi. Çünkü 18 yaşını doldurmuş bir genç bir ustanın yanına verilmeye istekli olmadı. Liseyi bitirmiş 18 yaşına gelmiş bir genç ve ailesi için üniversiteye gitmekten başka yapacak bir şeyi kalmadı. Sonuçta hem ustalar yanlarında yetiştirecek eleman bulamadılar, hem de fabrikalar ve ustalar yanlarında yetiştirecek ara eleman bulamadılar. Sonuç olarak hem çocuklarımız üniversiteyi bitirmiş işsizlerin sayısını artırırken, öbür yandan da söz gelimi mühendis olmuş bir genç çıraklığa talim etmek istemedi. Sonuç olarak ülkemiz diplomalı mesleksizlerle dolmaya başladı.
İki sene önce bir dostumu fabrikasında ziyarete gittiğimde bu konu açılmıştı. Dostum; “Eğer çocuk isteyecek olursa üniversiteyi kazanamamış olanların bir meslek sahibi olmak için çalışmaları gerekiyor” demişti. Söz konusu dostumun o zaman söylediği aklımdan hiç çıkmıyor. Dostum; “Ağabey bir mühendise 15-20 bin lira maaş öderken iyi yetişmiş bir ustaya 25-30 bin lira veriyorum” demişti.
Sonuç olarak çocuklarımızı üniversiteye şartlandırınca meslek liseleri de yeteri kadar ilgi görmedi. Çünkü meslek liselerini cazip hale getirecek bir adım atılmamıştı. Bugün meslek liselerine sanayiciler ve işadamları özel bir önem veriyorlar. Devlette yalnız bırakmıyor. Ama aradan geçen 20 yılı aşkın sürede ara eleman dediğimiz eskiden tekniker olarak nitelendirilen eleman ihtiyacı çok arttı. Şimdi bu açığı kapatmakta zorlanıyor ama sanıyorum doğru yol bulunmuş durumda. Hâlbuki zorunlu eğitimi 5 yıldan 12 yıla çıkartanlar konunun üzerinde biraz düşünmüş olsalardı bugün yaşanan ara eleman sıkıntısı yaşanmazdı.
Vereceğim ikinci örnek aykırı gibi görünebilir ama başıboş hayvanlar konusunda bu ülkenin yöneticileri aldıkları kararları topluma sundular ve kıyısından köşesinden de uygulamaya koymaya çalıştılar ama sonuç alınamadı. Sokakların sahipsiz hayvanlardan kurtarılması için alındığı belirtilen kararların ardından sokaklardaki hayvanların sayılarında ciddi artış oldu. Yani sokakları havyalardan kurtaracağız diye harekete geçerken sokakları daha da sahipsiz hayvanlarla doldurduk. Şu günlerden yeniden aynı konu gündemde. Bakalım bu defa sorun çözülebilecek mi? Eğer ciddi bir araştırma ve planları yoksa sokaklar biraz daha sahipsiz hayvanlarla dolacak demektir. Bunun için bir şey yapıyormuş görünmek için değil, yapmak için harekete geçmek gerekiyor.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
