Türkiye’nin tek parti dönemiyle geçen son 21 yılı, neredeyse lanetlenen koalisyonlar dönemine göre halkın reel gelirini ve refahını artırdığı bir dönem olamadı. 90’lı yıllarda kredi ve kredi kartı gibi ilave harcama olanakları olmadığı halde zor da olsa ev, araba, eşya edinebilen insanlar, bu 21 yıllık süreçte kredi ve kredi kartı gibi borçlanma olanakları marifetiyle “mal mülk edinmiş” oldu. Ancak olan şey, geleceklerini ipotek ettirmek ve rantiyeye yani bankalara korkunç kazançlar sağlamak oldu.

Tu kaka edilen 90’lı yıllarda bir insan emekli olduğunda, hak ettiği emeklilik tazminatıyla bir ev, bir araba alabilir ve çalışmaya ihtiyaç duymazdı. “Çalışan emekli” gibi bir acayip tabir de son 21 yılın eseridir. Bu bile sokaktaki vatandaş için gelinen noktayı özetleyen bir haldir.

İnsanların artık bırakın ev alabilmeyi, kiralık bir ev tutarken bile ne kadar zorlandığını da muhtemelen 21 sene önce hayal bile edemezdik. “ Kira öder gibi ev taksidinden” “ev alır gibi kira ödemesine” doğru evrilen bir değişim, ki bu durum bile uygulanan “halk düşmanı, sermaye dostu” kapitalist politikaların, toplumu nereye doğru yönlendirdiğini gösteriyor.

Ekonomiye bakışı “seçim kazanmaya” indirgenecek kadar sığ ve son derece popülist olan siyasi iktidar, uygulanan politikalar sonucu sayıları hızla artan yoksulluğu idare etmeyi daha uygun görüyor. “Yardım edilen yoksullar” olgusunun sadece “yardım” kısmına odaklanıyor ve “yoksul”........

© Milli Gazete