Kendimizin çalıp kendimizin oynadığı işlerden ne zaman vazgeçeriz acaba? Ya da bu işler neden böyle diye düşünüyor muyuz? Neden çalan da oynayan da biziz hiç düşündük mü? Hadi çalan biziz oynayanlar neden hep aynı. Toplumsal işlerde katılımcılıktan daha önemli ne olabilir ki. Başkaları olmadan bu işlerin ne anlamı var sizce? Başkalarını dâhil etmeden, başkalarına anlatamadan, başkalarının gönlünü kazanmadan, başkalarını eğitmeden, başkalarını gönüllü hale getirmeden, başkalarını da çalışan kadroya dâhil etmeden yaptığımız işlerin ne kadar anlamı olabilir ki!

Tebliğ hareketi olduğunuzu iddia ediyorsanız başkalarına ulaşmanız gerekir. Ulaşamıyorsanız, o zaman ciddi bir özeleştiri yapmanız gerekir. Tepeden tırnağa yöntem ve metotlarınızı gözden geçirmeniz gerekir. İnsanların sizi anlamadığını düşünüyorsanız o zaman yine aynı şekilde ciddi bir sorgulama içerisine girmeniz gerekir. Belki de siz insanlara anlatamıyorsunuzdur. Eğer siz kendi yetiştirdiğiniz dava adamları ile bile iletişim sorunları yaşıyorsanız problem bambaşka boyutlara ulaşmış demektir. Eğer siz kendi dava kardeşlerinizi inandığınız davada koşturtamıyorsanız problem artık çözülemez noktaya doğru şaha kalkmış demektir. Özetle, insan kaynağını bile yönetmekten aciz bir yapıdan hayırlı ve faydalı işler çıkmaz.

Aslında daha önceki yazılarımda da çok........

© Milli Gazete