Annelerini babalarını yitirdiler,

Kardeşlerini, kuzenlerini, komşularını kaybettiler.

Ne dedeleri kaldı, ne neneleri,

Bir başına sokaklarda kaldılar,

Yağmur altında,

Su basmış çamurlu çadırlarda,

Battaniyeler ile karakışa karşı koymaktalar.

Asıl felaket, açlığa direnmekteler.

Ellerinde tencere, tabak, taslar,

Yemek dağıtan arabanın yolunu beklemekteler.

Çoğu zaman kazanlardaki son bulgur pilavına bile yetişememekteler.

Çorbanın son kepçesine uzanamamaktalar.

Anneleri babaları hayatta kalabilenler yine de şanslı,

Hayvan yemlerini öğütüp ekmek yapmakta onlara,

Çoluk çocuk toplanıp yemekteler.

Bir röportajda, küçük ağabeyi bakmakta idi 6 aylık kardeşine.

Anneleri, dedelerinin rahatsızlık haberi ile onu görmeye gittiğinde,

Katil İsrail’in o esnada attığı bomba ile bütün aile şehit olur.

Bakacak kimsesi yoktur bebeğin.

Ağabeyi, “Annemin nasıl........

© Milli Gazete