Gazetecilik mesleğimin ilk yıllarını hem anımsamaya hem de için için yaşamaya hâlâ gayret ederim. Bunun tek nedeni, gazetecilik heyecanımın henüz yeni yeni tomurcuklanıyor oluşu değil elbette. Millî Gazete’mizdeki o ilk yıllarım 90’ların başlarıydı henüz. Bir taraftan mesleğin tatlı emeklemelerini yapıyor, aynı zamanda da bir davaya gönül vermiş MGV’li bir genç olarak Millî Görüş güneşinin şafak gibi sökmeye başlamış olmasının heyecanını adımlıyordum. Bizim kuşağımız 1970’leri teğet geçmiş ama 1990’ları tam anlamıyla teneffüs etmişti. Evet, bir şafak söküyordu ve biz de bu gün doğumunun şahitleriydik...

Türkiye’de yeni yeni filizlenmiş olan, ülke genelinde sayıları sınırlı bulunan “numune” miskali var olan Millî Görüş belediyeciliğinin adeta bir ormana dönüşmesi serüveninin içerisinde bulmuştuk kendimizi. Ekranlar yasaktı, gazete sayfaları kapalıydı onlara... Konuşulmazlar, yazılmazlardı... Konuşulacak veyahut yazılacak olsa ancak “karalama” yapılmaya çalışılırdı üzerlerinde. Hizmetler karartılır, halk ise korkutulmaya çalışılırdı bildik ithamlarla, iftiralarla... Gericiler, yobazlar, şeriatçılar diye başlanır, daha neler neler sayılırdı... Hiç fark etmez; ister sağcı olsun ister solcu, diğer siyasi partilere mensup belediyeler allanır, pullanır, cilalanır... Millî Görüşçü belediyeler ise karartmalara tabi tutulurdu. Fakat Erbakan Hoca’mızın o günlerde çokça kullandığı ifadesiyle güneş balçıkla sıvanmıyor, mızrak çuvala sığmıyordu... İyinin, güzelin, adaletli olanın, hayrın üstünü örtmek hiç de kolay değildi. Gözlerden kaçırılamıyordu Millî Görüşçü belediyelerin yaptıkları.

Bütün politik ve hükümet baskılarına, alışılagelmiş medya oyunlarına rağmen saklanamaz, gizlenemez bir inançla çalışıyordu her biri. Arı kovanlarının oğul vermesi gibiydi Millî Görüşçü belediyelerin çoğalışı. İnsanlar heyecanla beklerdi, Millî Görüşçü belediyelerin kendi şehirleri için de oğul vermesini…

Şafağın doğudan batıya doğru, şehir şehir yürüdüğü gibi Millî Görüşçü belediyelerin şehirlerde oluşturduğu o güzel esintiler komşu şehir insanını da cezbediyordu… İster doğuda, ister batıda; ister kuzeyde isterse güneyde olsun… İç Anadolu, Doğu Anadolu veya Güneydoğu Anadolu… Marmara, Karadeniz, Akdeniz veyahut Ege olsun… Memleketin herhangi bir bölgesinde bir Millî Görüşçü belediye varsa bir sonraki seçimde mutlaka çevresindeki en az bir şehir daha Millî Görüşçü bir belediye başkanını yönetime getiriyordu. Uzaktan, yakından; Millî Görüşçü belediyeler çok net seçiliyordu…

MİLLÎ GÖRÜŞ BELEDİYECİLİĞİ SANKİ BULAŞICI BİR ŞEYDİ

Türkiye, bir taraftan yeni bir şehircilik anlayışının heyecanını, diğer taraftan da derin bir şaşkınlık yaşıyordu… Ana akım sağ ve sol siyasi ezberlere göre Millî Görüş belediyeciliği sanki bulaşıcı bir şeydi. Ne oluyordu, nasıl oluyordu da bir bir şehirleri kaybediyorlardı!? Bu Necmettin Erbakan Hoca ne yapıyordu da bütün engelleri aşıyordu!? Oysa Millî Görüş belediyeciliğinin kutup yıldızı gibi parıldıyor olmasına şaşıranların göremediği bir hakikat vardı: Güzel bir manzara, güzel bir şiir, güzel bir roman, güzel bir resim, güzel bir sanat eseri, güzel bir mimari yapıt… İyi olan, adil olan, güzel olan, hayır olan cezbeder insanı. Güzel olan, talep edilir. Millî Görüş belediyecilikte de güzelleriyle birlikte cezbetmeye başlamıştı. Evet, Millî Görüş belediyeciliğinde iyinin, güzelin bulaşıcılığı vardı.. “Yaşanabilir Şehirler”, çevresindeki şehirlere dokunuyordu… İyinin dokunuşu, iyiyi getiriyordu…

Genel kuraldır; bilinmeyenden, görülmeyenden korkulur… Çiçek de uzatsanız, görmeyen korkar ya hani… Millî Görüş belediyeciliği, Millî Görüş’ü görünür ve bilinir kılmıştır. Bu hareketin hiç de anlatılmaya, gösterilmeye çalışıldığı gibi korkulacak bir yönü olmadığını ülke nüfusunun yüzde 65’ini içinde barındıran şehir halkları bizzat yaşamışlardı. Millî Görüş belediyeciliğinin ortaya koyduğu hizmetler ülkede sun’i olarak oluşturulmak istenen korku dağlarını yerle bir etmişti…

EFSANE HİZMETLER MİLLÎ GÖRÜŞ İKTİDARININ KAPISINI ARALADI

İki dönem ülkeyi tek başına yöneten ANAP’ı iktidardan indiren, belediyelerdeki kötü yönetimdi. Önce belediyelerde kaybetmişti ANAP. Sonra da genel seçimlerde zayıflamaya başlamış ve silinip gitmişti. SHP ise ANAP’lı belediyelerin çöküşünde bir çıkış yakalamış ve İstanbul dâhil birçok belediyede yönetime gelmişti. SHP’nin çıkışını da sonlandıran belediyelerdeki kötü yönetimdi. Aslında Refah’lı belediyelerde de beklenen........

© Milli Gazete