Anayasa Mahkemesi Başkanı, Anayasa Mahkemesi ile Yargıtay arasında yaşanan krizi değerlendirirken, “Temyizden geçerek kesinleşmiş yargı kararlarından sonra Anayasa Mahkemesinin verdiği karar ve yorumdan sonra görüş farklılıklarının ve yorum farklılıklarının bulunduğu gerekçesiyle Anayasa Mahkemesinin kararlarına uyulmamasının hiçbir anayasal zemini ve temeli yoktur” diyor.

Bu açıklamanın ardından Külliye’nin bir danışmanı ise Anayasa Mahkemesi Başkanının atıf yaptığı Anayasanın 153. maddesinin bu konuyu kapsamadığını iddia ederek karşı çıkıyor.

Bir tarafta Anayasa Mahkemesi Başkanının yaptığı açıklama var!

Bir tarafta ise Külliye’nin bir danışmanı tarafından yapılan açıklamalar var.

Biz olaya dışardan bakan birisi olarak yapılan bu iki açıklama arasında hiç bocalamıyoruz.

Doğrudan doğruya konunun uzmanı ve en yetkili ismi tarafından söylenenlere kulak veriyoruz.

Külliye danışmanı tarafından yapılan açıklamayı ise gönlünden geçen temenniler olarak değerlendiriyoruz.

Böylesine önemli bir konu tartışılırken insan bekliyor ki en yetkili ağız tarafından yapılan açıklama ile tartışmaya nokta konulsun ve mesele uzatılmasın.

Ama böyle yapılmıyor!

Uzun bir süredir hedeflerine Anayasa Mahkemesinin verdiği kararları koymuş olanların itirazları dur durak bilmiyor.

Demiyoruz ki Anayasa Mahkemesinin verdiği her karar doğrudur.

Verilen karar doğru olmasa bile o karara uyulmasının zorunlu olduğunu düşünüyoruz.

Anayasa Mahkemesinin işleyiş tarzında bir yanlışlık varsa bunun verdiği kararların tanınmayarak değil doğru kararlar verilmesini sağlayacak adımların atılması ile düzeltilmesi gerektiğine inanıyoruz.

Yani Anayasa Mahkemesinin “yok hükmünde” gibi görülmesini ya da gösterilmesini doğru bulmuyoruz.

Ve de Anayasa Mahkemesi ile Yargıtay arasında yaşanan krizin içine bir de Külliye’nin sokulmamasını temenni ediyoruz.

Zina yüksek yargı organları arasında yaşanan kriz sadece bir yetki krizi olarak kalmıyor.

Ekonomik hayatı da etkiliyor.

Sosyal hayatı da etkiliyor.

Anayasa Mahkemesi tarafından verilen kararlara uyulmamasının bir yol haline gelmesi endişesi ile yaşıyoruz.

Ve bunu çok tehlikeli bir gelişme olarak görüyoruz.