Oğlum, hafta sonu güzel havayı fırsat bilerek çıktığımız orman gezisinde benim için çiçek toplayarak mutlulukla yanıma geldi. O anda hevesini ve mutluluğunu bozmamak için çiçekleri gülümseyerek kabul ettim, ve Ona “çiçekler çok güzel, benim için toplamana çok sevindim ama bu güzel çiçekler toplandıkları zaman suya koyulmazlarsa ölüyorlar, hatta bizim koyduğumuz suda bile fazla yaşayamıyorlar. O yüzden koparılmamaları daha iyi” dedim. Topladığı çiçekleri ise piknik sonunda eve getirdik ve suya koyduk. Uzun günün sonunda çantalara koyulmuş çiçeklerin artık suya koyulmasının bir anlamı olmadı aslında ama çocuklara minik hareketlerimiz beklide atladığımız detaylarla büyük mesajlar verdiğimizi bildiğim için üzerinde durmamazlık yapmadım.
Ancak günün akşamında okulumuzdan gelen bir mesajla hayrete düştüm. Mesajda okulda yapılacak anma töreni için çocukların siyah kıyafetlerle ve yapılacak çelenk için birer adet karanfille okula gelmeleri isteniyordu. Sadece benim çocuğumun okulunun aldığı bir karar mı diye düşündüm ama arkadaşlarımla yaptığım sohbetlerde hemen hepsinin okulunun aynı istekte bulunduğunu öğrendim. Yıllarca okul yöneticiliği ve bu süreçte birçok anma töreni yapmış bir eğitimci olarak beni üzen kısım törenlere getirilen bu şekilci dayatma oldu. Tören için dallarından kopartılacak ve suya koyulmadan çelenge koyulacak binlerce karanfil çocukların gözü önünde iki gün içerisinde solacak. Peki bizim, okullarımızın, eğitimcilerimizin canlılara zarar vermeyelim, çiçekleri koparmayalım, israfta bulunmayalım söylemlerine ne olacak bu durumda. Mesela daha birkaç gün önce oğluma anlattığım çiçekler koparılınca ölür bilgisine ne olacak. Oğlum öğretmenine bunu sorduğu zaman dayatmayı uygulamak zorunda kalmış öğretmen çocuğuma ne cevap verecek acaba?
Karanfil harici birde siyah giyinme zorunluluğu var ki bunun çocuğa vereceği mesaj ve sosyal öğretisi karanfilden daha da fazla. Sanıyorum siyah giyim isteği anma törenini yas havasına sokmak için. Oysaki ülkemizde bazı sanatçı ve sosyeteyi anlatan dizi film cenaze törenleri hariç siyah giyinme gibi bir adet yok. Bu gelenek ortaçağ avrupa’sında ölülerin ruhlarının insanlara musallat olabileceği düşüncesiyle kilisenin ortaya attığı bir korunma biçimi. Yani ne dinimizle nede kültürümüzle alakası olan bir durum değil. Ancak okullarımız tamamen batıyı örnek alarak çocuklarımıza yeni adetler öğretiyorlar, farkında değiller mi acaba?
Olayın şekilcilik boyutu hariç birde psikolojik boyutu var. Henüz okul öncesi dönemdeki bir çocuğu yas havasına sokmak soyut kavramları anlamlandıramayan çocuk için doğru bir davranış değil. Bu yaştaki çocuklara gerekmedikçe ölümle ilgili bilgi vermek bile doğru değil(bkz çocuğuma ölümü nasıl anlatmalıyım) ve okullarımız bunun yanlışlığını anlatan psikologlarla dolu. Ancak bazen o kadar şekilci olabiliyoruz ki bu uğurda nelerden fedakarlık yaptığımızı nelere sebep olduğumuzu kaçırıyoruz.
Sonuç itibariyle anma programı olsun kutlama günü olsun bunların biçim şekli hangi ülkeden hangi milletten gelirse gelsin hangi sebep ile uygulamaya koyulursa koyulsun eğer ahlaken dinen bir mahzur teşkil etmiyor, islamın ruhuna ters düşmüyorsa elbette ki örnek alınabilir ve uygulanabilir. Ancak bunun aksine kültürümüzü gölgeliyor, peygamber sünnetiyle çatışıyorsa bir kez değil bin kez düşünülmesi gerekir.
Şeyma DEMİRCAN NAMAZCI
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
visit website
