Birkaç gün önce izlediğim bir habere çok üzüldüm. Hatta sadece üzülmek de demeyeyim endişe duydum. 4 yaşındaki bir kız çocuğu, onunla oynamadığı için 12 yaşındaki ablasını iki yerinden bıçaklayarak yaralamış. Sonra çok üzülmüş, ağlamış.

Ne işin vardı senin bıçakla yavrum, çocuklar oyun oynar oysaki dedim içimden. Aslında bu çocukta oynuyordu, çevresinde ya da TV de, bilgisayarda gördüklerini taklit ediyordu her çocuk gibi.

Çocuğun aile çevresini, ortamını bilemem ama televizyonda, bilgisayar oyunlarında neler olduğunu çok iyi biliyorum. Zaten artık bilmeyen de yok. Birçok uzman şiddet içerikli bu oyunların tehlike saçtığını, çocukların gözünde şiddeti normalleştirdiğini anlatıyor. Görüştüğüm her ebeveyn de durumun farkında. “Tabletler, tiktoklar ne hale getiriyor çocuklarımızı” veryansınındalar. Yani suçluyu bulduk.

Çocuklarımız tehlike saçan bu teknolojiden uzaklaşıp odalarında kitap okusalar keşke, babalarda telefonlarıyla oynamak yerine gazetelerini. Öyle ya okumak çok faydalıdır. O zaman çok mu güzel olurdu her şey?

Okumanın Zararları

Yaklaşık 2 sene önce D&N de ödüllü çocuk kitaplarının olduğu bölümü inceledim. Bir kitabın kapağı dikkatimi çekti. Kapakta turuncu elbisesiyle dans eden bir erkek çocuğu vardı. Kitabın özetindeyse arkadaşlarından farklı hisseden erkek çocuğu Morris’in cesaretinin ve yaratıcılığının anlatıldığı yazıyordu. Şimdi bizler çocuklarımızın ellerine bu ve benzeri kitapları versek okumaları çok mu faydalı olur? Dijital dünyaya zararlı içerik üreten zihniyet kitap yazmıyor mudur?

Ya da telefonuyla çokça vakit geçirmesinden rahatsız olunan babalar, kahvaltı sofralarında gazetelerin spor sayfasını okusalar daha mı güzel olur?

Pe ki odasına kapanıp yüksek lisans, doktora yapan, bu uğurda çocuğuyla sohbet etmeyi, ilgilenmeyi öteleyen bir ebeveyn bilinçli mi olmuş olur?

Masum muyuz?

Devir kötüye gidiyor, yeni nesil saygısız diyoruz da biz masum muyuz? Ne izlediklerini, ne okuduklarını kimlerle vakit geçirdiklerini kontrol etmediğimiz, onlarla kaliteli vakit geçirmediğimiz sürece en büyük suçlu bizleriz.

Şeyma DEMİRCAN NAMAZCI

MİRATHABER.COM -YOUTUBE-

YAZARIN DİĞER YAZILARINA ULAŞMAK İÇİN BURAYA TIKLAYINIZ

QOSHE - SUÇLUYU BULDUK DA BİZ MASUM MUYUZ? - Şeyma Demircan Namazcı
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

SUÇLUYU BULDUK DA BİZ MASUM MUYUZ?

9 4
21.02.2024

Birkaç gün önce izlediğim bir habere çok üzüldüm. Hatta sadece üzülmek de demeyeyim endişe duydum. 4 yaşındaki bir kız çocuğu, onunla oynamadığı için 12 yaşındaki ablasını iki yerinden bıçaklayarak yaralamış. Sonra çok üzülmüş, ağlamış.

Ne işin vardı senin bıçakla yavrum, çocuklar oyun oynar oysaki dedim içimden. Aslında bu çocukta oynuyordu, çevresinde ya da TV de, bilgisayarda gördüklerini taklit ediyordu her çocuk gibi.

Çocuğun aile çevresini, ortamını bilemem ama televizyonda, bilgisayar oyunlarında neler olduğunu çok iyi biliyorum. Zaten artık bilmeyen de yok. Birçok uzman şiddet içerikli bu oyunların tehlike saçtığını, çocukların gözünde şiddeti normalleştirdiğini anlatıyor. Görüştüğüm her ebeveyn de........

© Mir'at Haber


Get it on Google Play