Θαυμάζω τους ανθρώπους που καταθέτουν μεγαλείο ψυχής και πνεύματος μπροστά στις δυσκολίες. Θεωρώ ήρωες της ζωής όσους καταφέρνουν να ξεπερνούν εμπόδια έχοντας ως μοναδικά όπλα την πίστη στον εαυτό τους, την αφοσίωση και τη σκληρή δουλειά.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο μαραθωνοδρόμος Παναγιώτης Καραΐσκος, ο πρώτος νικητής μεταξύ των Ελλήνων δρομέων στον 40ό Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας που έγινε με μεγάλη επιτυχία την Κυριακή. Η ιστορία του, που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό για το κατόρθωμά του να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις, αποτελεί παράδειγμα για τη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού και την ακλόνητη πίστη του πως θα βγει νικητής ξεπερνώντας αντιξοότητες, εμπόδια και δυσκολίες. Ο Παναγιώτης κέρδισε πρώτα τον μαραθώνιο της επιβίωσης πριν γευτεί τη χαρά της νίκης στον μαραθώνιο του αθλητισμού. Το δεύτερο θα πρέπει να του φάνηκε πιο εύκολο σίγουρα.

Τον ίδιο θαυμασμό τρέφω και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους που δίνουν καθημερινά μάχες για να ξεπεράσουν προσωπικές δυσκολίες, ακόμη και τους ηλικιωμένους αυτούς που δεν παραιτούνται μπαίνοντας στο περιθώριο της ζωής αλλά επιμένουν. Άλλωστε, τα γηρατειά δεν είναι για τους φοβιτσιάρηδες. Θέλουν κότσια.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που υπομένουν κακουχίες, πολέμους, καταστροφές, ανθρώπους που έχουν μάθει να μετράνε τη ζωή τους μέρα με τη μέρα και να μην μπορούν να κάνουν όνειρα. Πρέπει να είναι πολύ σκληρό να μην ονειρεύεσαι για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ζωή, για μια νίκη μεγάλη ή μικρή. Όλοι αυτοί στα μάτια μου είναι πραγματικοί ήρωες της ζωής.