ΠΡΩΤΌΚΟΛΛΑ, κανονισμοί λειτουργίας, γραφειοκρατία, δαιδαλώδεις διαδικασίες, έλλειψη αξιολόγησης, τυπολατρία, ευθυνοφοβία, παραδοξολογία, γρηγορόσημα, απάθεια, ασέβεια, αδιαφορία. Ο λόγος για το ελληνικό Δημόσιο.

ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΟ, υποβαθμισμένο, υποδεέστερο των περιστάσεων σε ακραίες συνθήκες, έμαθε να ταμπουρώνεται πίσω από τον γκισέ και σήμερα -που η τεχνολογία εξελίχθηκε- πίσω από τηλεφωνικά κέντρα, οθόνες υπολογιστών, το διαδίκτυο.

ΚΥΡΙΟ χαρακτηριστικό του η απόσταση από τον πολίτη. Πρόθεσή του το πώς θα προσφέρει τα λιγότερα, στον μεγαλύτερο δυνατό χρόνο.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, η ψηφιοποίηση του Δημοσίου έφερε έναν αέρα ανανέωσης. Οι νέες τεχνολογίες εισέβαλαν διά της… βίας στις υπηρεσίες του, κάνοντας στην άκρη την τεμπελιά, την αδιαφορία, τη δυστροπία. Όπου η τεχνολογία πήρε το πάνω χέρι, όλα «έτρεξαν» στο ακέραιο. Όπου ο ανθρώπινος παράγοντας παρέμεινε κυρίαρχος, το Δημόσιο διατήρησε τους δικούς του αναχρονιστικούς, αντιπαραγωγικούς όρους.

ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ που πραγματικά προσφέρουν, το οφείλουν σε λίγους ευσυνείδητους κρατικούς λειτουργούς που βάζουν πλάτη και που σε πείσμα των καιρών και με προσωπική αυτοθυσία προσπαθούν να επιβάλουν τη λογική, έναντι του παραλογισμού από τον οποίο διακατέχεται γενικότερα το κράτος.

Η ΑΝΑΓΚΗ για ένα νέο Δημόσιο είναι επιτακτική.

ΌΛΑ ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουν σε πρώτο χρόνο κι όχι προοδευτικά. Οι κρατικές δομές χρειάζονται ένα σοκ, μια ολιστική δίκαιη αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, ειδάλλως φαινόμενα όπως αυτό της άδικης απώλειας της 28χρονης Κυριακής θα μας απασχολούν όλο και πιο συχνά. Η κοινωνία μας, οι πολίτες της, δεν το αξίζουν.

ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ αυτή χάθηκε η Κυριακή κι αν συνεχίσουμε έτσι, «πρωινό Κυριακής» δεν θα ξημερώσει στον τόπο.