Αρχές δεκαετίας του ογδόντα τελειώνουμε το σχολείο, άλλος περνάει στο πανεπιστήμιο, άλλος περνάει στα ΤΕΙ, άλλος περνάει στα ΤΣΕΑ (don’t ask!), σκορπάει η παλιοπαρέα. Μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα βρισκόμασταν πια, άντε και για κάνα καλοκαιρινό ξενύχτι στην «Κληματαριά». Τέλος πάντων, περνάνε δυο χρόνια, έρχονται οι γιορτές, έρχεται η Πρωτοχρονιά, που να μαζευτούμε που, πάμε στου Μανώλη το σπίτι έχει πάρτυ. Ο οποίος Μανώλης ήταν παιδί μάλαμα και χρυσοχέρης, αλλά τα γράμματα δεν τα πολυέπαιρνε. Εξ ου και απέτυχε στις Πανελλήνιες, εξ ου και πήρε των ομματιών του και ξενιτεύτηκε Ρουμανία.

Κομπλέ, ως εδώ; Κομπλέ, ως εδώ.
Φτάνουμε, λοιπόν, στο σπίτι του Μανώλη, γέλιο, χαρά, αλεγρία, βλέπω εγώ παρκαρισμένη απέξω μια BMW 2002, διπλό καρμπυρατέρ, ζβιν και φύγαμε. Εντάξει, μελιτζανιά στο χρώμα, αλλά βλάχοι η........

© Newpost