Να μείνουν για να κάνουν τι, η Αχτσιόγλου και οι συν αυτή; Να μιλήσουν για ήθος στον αναιδή Κασσελάκη ώστε να πάρει πίσω τα φρικώδη περί 5ης φάλαγγας; Να τον πείσουν ότι ήταν χυδαίος ο εξυπνακισμός περί Πουμαρό για τα κείμενα των αντιφρονούντων;
Να του επισημάνουν ότι τα βέλη του για το μαξιλάρι των 37 δισ.-δηλητήριο με στόχο τον Τσακαλώτο- θίγουν εν συνόλω τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρωτίστως τον Τσίπρα που μιλούσε υπερηφάνως μέσα κι έξω απ΄τη Βουλή για το επίτευγμα των 37 δις.;
Να αναχαιτίσουν τον άκρατο λαϊκισμό του; Να υπομείνουν σιωπηλοί τις αντιφάσεις και τις κρίσεις μεγαλείου; Να ανεχτούν την καταρράκωση της εσωτερικής δημοκρατίας στο όνομα της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τον λαό;
Η μήπως για να ασκήσουν δημιουργική κριτική ώστε επιτέλους να θυμίσει ηγέτη κόμματος της Αριστεράς; Και τέλος πάντων πως θα συνυπάρξουν με έναν Πρόεδρο τον οποίο έχουν καταγγείλει ως ακροδεξιό;
Μια στάση εδώ: Πες ο,τι θές για τον Κασσελάκη, αλλά ακροδεξιός δεν είναι. Κι εκείνα τα τζιμάνια που έχουν «ανακαλύψει» το altright και το σέρβιραν στην ομάδα της Αχτσιόγλου για να το πεί, όφειλαν να είναι πιο προσεκτικά στην συμβουλευτική τους φούρια.
Γιατί έτσι δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους εξυπνάκηδες που επινόησαν την αθλιότητα περί Πουμαρό και την πάσαραν στον ενθουσιασμένο οιηματία για να την εκτοξεύσει εναντίον των αντιφρονούντων, ως ψόγο για τα πολιτικά τους κείμενα.
Κάποτε, ένας υπουργός της ΝΔ, είχε χαρακτηρίσει λαπάδες τους ποιητές. Και πολύ φυσιολογικά για την συγκρότηση και τον προσανατολισμό του. Δεν έδινε δεκάρα για την ποίηση γιατί την θεωρούσε ίδιον των κουλτουριάρηδων και των μαλθακών.
Ετσι τώρα και ο Κασσελάκης. Υιοθέτησε ασμένως την χυδαιότητα των συμβούλων του περί Πουμαρό γιατί ούτε ξέρει την γλώσσα της Αριστεράς ούτε έχει ασχοληθεί έστω από περιέργεια με ζητήματα (αριστερής) κουλτούρας ούτε νοιάζεται για την ψίχα των αριστερών ιδεών.
Ο ίδιος και κάποιοι δικοί του βρήκαν τον πιασάρικο ισχυρισμό περί κομματίλας και ακατανόητων κειμένων του κομματικού ιερατείου και νομίζουν ότι έτσι εξασφαλίζουν το ζητούμενο για κάθε ηγέτη. Δηλαδή, το να καταστεί προσπελάσιμος ο λόγος του στην κοινωνία.
Και δεν καταλαβαίνουν οτι-ή μάλλον δεν νοιάζονται που- ετσι φυραίνει απελπιστικά ο λόγος, ενισχύεται η περίφημη απενοχοποίηση και αναχαιτίζεται μια σημαντική λειτουργία: η γνώση, η εξοικείωση και συν τω χρόνω η καταβύθιση στον κόσμο των ιδεών και στον πλούτο που προσφέρουν.
Ας επανέλθουμε. Ακόμη κι αν κυκλοφορεί στα μυαλά της Αχτσιόγλου και των δικών της η ιδέα ότι μένοντας στον ΣΥΡΙΖΑ θα βοηθήσουν με τον τρόπο τους την υπόθεση της Αριστεράς, έστω με ορίζοντα τις Ευρωεκλογές, απατώνται. Πρόκειται για μάταιο κόπο.
Διότι ο φιλόδοξος αυτός νεαρός, με δεδομένες ικανότητες-επικοινωνιακές και άλλες- είναι ικανός για όλα! Μπορεί αύριο το πρωϊ να βγεί και να ζητήσει συγγνώμη για την 5η φάλαγγα ,να αποθεώσει την Αχτσιόγλου, να βάλει παράσημα στο πέτο του Τσακαλώτου και να εκφράσει τη λύπη του για την αποχώρηση σημαντικών στελεχών και να κάνει…συντετριμμένος αυτοκριτική.
Φυσικά, κάποια στιγμή μπορεί να εμφανιστεί ως ενσάρκωση του Αντρέα, αργότερα ως ευλογημένος από τον Τσίπρα, τον Ιησού ή τον Βούδα, την επόμενη, αν το απαιτήσει η συγκυρία, ως μικρανήψι του Μάρξ, μετά ως απεσταλμένος ουρανίων δυνάμεων για να σώσει την Ελλάδα και φυσικά ως Κολοκοτρώνης και Αρης Βελουχιώτης. Δεν έχει πρόβλημα. Πάει με όλα.
Ο άνθρωπος δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ετερόφωτος ων, αδαής και μέτρ αφόρητου λαϊκισμού, ακούει ο,τι επιτάσσει η ζωτικότητα του μεσσιανικού του είναι και ο,τι του σερβίρει το προπαγανδιστικό του επιτελείο(κάποτε θα μαθευτεί ποιός…τεχνίτης του λόγου επινόησε την χυδαιότητα του Πουμαρό), αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα πάρει όλα πίσω, να επανέλθει στα ίδια επίψογα, να αναθεωρήσει για δημοσιογράφους και δικαστικούς, να υμνεί ταυτόχρονα το έθνος και την υπέρβασή του και ούτω καθεξής, παρουσιάζοντας εαυτόν ως άνθρωπο με ανοιχτούς πόρους που μαθαίνει, αναθεωρεί και προχωρεί.
Πάλι καλά, πάντως, που οι σοφοί του συμβουλάτορες δεν έσπευσαν να τον εμφανίσουν ως συνεχιστή του Αριστοτέλη και της Περιπατητικής Σχολής, μετά την πρόσφατη συνέντευξή του εν κινήσει στο Σύνταγμα…
Αν μείνουν, λοιπόν, στο Κασσελάκειο κόμμα η Αχτσιόγλου και οι δικοί της, θα είναι άξιοι της μοίρας τους. Εκτός κι αν έδωσαν βάση στην πρόβλεψη του Κασσελάκη ότι αυτοί που φεύγουν θα πάρουν 0,3 % στις εκλογές και τρόμαξαν σκεφτόμενοι την πολιτική τους επιβίωση.
Ομως, το εισαγωγικώς εκτεθέν ερώτημα και σε όσα παραπέμπει- απόρροια κοινής λογικής κι όχι αυθαίρετη κατασκευή αλαζονικού υποκειμενισμού- θα εμφανίζεται συνεχώς απαιτητικά μπροστά τους. Εμειναν για να κάνουν τι; (Το ίδιο ισχύει και για κάποια έντιμα και ανιδιοτελή στελέχη που παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη).
Ετούτη η διάσπαση-αν τελικά αποχωρήσουν η Αχτσιόγλου και οι επτά προσκείμενοι βουλευτές- δεν έχει κανένα κοινό στοιχείο με τις αποχωρήσεις του 2015(Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Ζωή κ.α.).
Πρώτον, γιατί οι 40 βουλευτές που έφυγαν τότε, δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο να εμφανιστούν ως συγκροτημένο σύνολο Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Βουλή, διότι μετά την αποχώρηση προκηρύχτηκαν εκλογές.
Δεύτερον, διότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβερνών κόμμα, ενώ σήμερα κινείται συνολικά μεταξύ απελπιστικής σμίκρυνσης και εξαέρωσης.
Τρίτον, γιατί αν συγκροτηθεί Κοινοβουλευτική Ομάδα(απαιτούνται 10 βουλευτές), το νέο κόμμα θα βρίσκεται επι τέσσερα χρόνια στη Βουλή δίνοντας τις δικές του μάχες και θα΄χει την ευκαιρία να φιλοτεχνήσει ευκρινή πολιτική εικόνα και σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό.
Κάτι τελευταίο. Θα ήταν θανάσιμο σφάλμα να υποτιμηθεί ο Κασσελάκης, ιδία από τους αποχωρήσαντες. Ο πολιτικός αυτός μετεωρίτης διαθέτει εγγενή στοιχεία χαμαιλέοντα, αδιαμφισβήτητες επικοινωνιακές δυνατότητες, διαπιστωμένες ικανότητες(αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν επιχείρηση ή ΜΚΟ θα πέταγε) και, φυσικά, το θράσος της άγνοιας.
Μέχρι στιγμής, αυτά δεν περνάνε στην κοινωνία. Το δείχνουν οι μετρήσεις. Αλλά η εποχή είναι γκαστρωμένη, που έλεγαν οι παλιοί. Και κανείς δεν ξέρει τι θα γεννήσει…
ΥΓ(1): Εικάζεται ότι ο πρώτος που καθίσει στον καναπέ του για να δεί τη συνέντευξη του Κασσελάκη, σήμερα, στον Νίκο Χατζηνικολάου(«ΑΝΤ1») θα είναι ο Πολάκης…
ΥΓ(2): Είναι αστείο το εφεύρημα της ομάδας Κασσελάκη για ευθύνες του Τσακαλώτου σχετικά με το μαξιλάρι. Λένε ότι έπρεπει να είχαν δοθεί δέκα δισ. από αυτά σε όσους τα είχαν ανάγκη και να μείνουν τα υπόλοιπα 27 για μαξιλάρι. Συγγνώμη, αλλά ο Τσίπρας αποφάσιζε ως πρωθυπουργός κι όχι ο Τσακαλώτος. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις ανοησίες που σερβίριζε από δω κι από κεί ο Πολάκης, γιατί εκτίθενται και στα μάτια του Τσίπρα. Εκτός κι αν δεν έχει πρόβλημα με αυτές τις συκοφαντικές ελαφρότητες ο πρώην πρωθυπουργός.
ΥΓ(3): Κάποιος φίλος, συγγενής, σύντροφος του κ.Βίτσα, κάποιος τέλος πάντων που ενδιαφέρεται γι αυτόν, να του πεί να ξαποστάσει λίγο. Εκτός κι αν με τις καθημερινές υπερωρίες του στο γυαλί, φιλοδοξεί να πείσει ότι αξίζει να πάρει δική του εκπομπή
ΥΓ(4): Παραλίγο να το ξεχάσω. Είναι του προσφάτου παρελθόντος αλλά αξίζει τον κόπο, γιατί δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα και το ήθος του Κασσελάκη. Όταν ρωτήθηκε λοιπόν στο Εκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για την αιχμηρή ομιλία του Στέφανου Τζουμάκα, είπε το ανεκδιήγητο: «Ημουν στην τουαλέτα και δεν τον άκουσα».
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
