Θα μπορούσε, άραγε, ποτέ μία αποτυχημένη προσπάθεια να θεωρηθεί ως μία καλή εξέλιξη; Να επιφέρει, δηλαδή, μεγαλύτερο καλό από μία επιτυχία; Η περίπτωση της συμμετοχής της χώρας μας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision ίσως να αποτελεί μία τέτοια περίπτωση. Και εξηγούμαι.

Αρχικά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί τις ερμηνευτικές δυνατότητες και τη βαθιά μουσική παιδεία της Μαρίνας Σάττι, ιδιαίτερα μάλιστα στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Εξάλλου, η υποτροφία που κέρδισε από το Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλι (το φημισμένο αμερικανικό κολέγιο, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα κολέγια σύγχρονης μουσικής στον κόσμο) καταδεικνύει αυτή την πραγματικότητα.

Από κει και πέρα, όμως, το συγκεκριμένο τραγούδι, με το οποίο θα εκπροσωπηθεί η Ελλάδα στον διαγωνισμό, αδικεί τόσο την ίδια ως καλλιτέχνιδα και ερευνήτρια όσο και την πατρίδα μας. Λεξιπενία και έλλειψη φαντασίας στον στίχο, μουσικός αχταρμάς με καταβολές ινδικές ή πακιστανικές, ρυθμός που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική αισθητική και, κυρίως, εικόνα μιας Ελλάδας που μπορεί να αποτυπώνει την τραγική σημερινή εκδοχή της, αλλά σε........

© newsbreak.gr