- Rum, Ermeni vatandaşlarımızın klasik Türk musikisine katkılarını kaybettik.

- İslam dışındaki inançların 'ekümeniksin, ekümenik değilsin' gibi belirleyicisi olduğumuz zahabına kapıldık.

- Ada vapurlarında bir zamanlar nezih bir ortamda alkollü içkiler servis edilirken, bundan yıllar sonra el, ele oturan sevgililer bile eleştiri konusu olur hale geldi.

- Noel'den bir gün önce Melkon, Kapsar, Bağdasar ve Avedis'lerin isim gününde; sokaklara çıkıp, şarkı söyleyerek şeker ve para toplayan çocukların sesi duyulmaz oldu!

- Öğlen yemeği için Karaköy ve Galata'nın tek adresi olan 'Kolaro Lokantası' da yok.

- Bankalar caddesindeki, banka müdürlerinin, iş adamlarının ve sosyetenin ona gidip traş olduğu Stelyo'nun berber dükkânı da yok artık.

- Türkiye'nin ilk kadın meyhanecisi 'Madam Despina'nın' yeri de yok.

- İstanbul'a renk veren o farklı diller yok oldu! Kendi sesimizi duya, duya sesimizle yalnızlaştık. İstanbul'u kendimizle kuşattık!

- Önemli ustaları, cilacıları, eski tamircileri, aşçıları, çatı ustalarını kaybettik. Avrupa çapında olacakken güdük kaldık

- Musevilerin ev yapımı rakı, şarapları vardı. Şimdi bitti.

- O dönemde Rum evlerinin önünde oturan mahallenin biricik yaşlılarını kaybettik. Onlar yaşadıkları, anlattıkları ve öğrettikleriyle hayatın tadıydı.

- İstanbul'a imza atan mimariyi kaybettik. Örneğin, Topçu Kışlası'ndan, Selimiye Kışlasına o muazzam yapıları yapan........

© Önce Vatan