Yarınlarda yaşayabileceğimiz hainliklerin arka planındaki dinamikleri görebilmemiz açısından bu sorunun yanıtı çok önemli. Aslında bu sorunun yanıtını bulmak o kadar da güç değil; çünkü, “Hiçbir terör örgütü arkasında güçlü bir devlet desteği olmadan yaşayamaz.”

ABD, 2003 yılında, Irak’ı işgal etme öncesinde, 1 Mart Tezkeresi’ne onay vermediğinden dolayı Türkiye’yi “dostlar defterinden” silmiş, askerimizin başına çuval geçirmişti. Devamında da, Suriye’nin kuzeyinde konuşlanan PKK uzantısı YPG’ye binlerce TIR dolusu silah vererek ordulaştırmıştı. Hedefi, Irak ve Suriye’nin kuzey bölgelerinden Akdeniz’e uzanan bir terör devleti oluşturarak, Türkiye’yi güney sınırları boyunca kuşatmak ve Ortadoğu coğrafyasından soyutlamaktı. Çin’in “Kuşak ve Yol” projesinin de gündeme gelmesinden sonra, Türkiye coğrafyası ABD açısından çok daha fazla önem kazanmış oldu.

“Kiminle avaşıyoruz?” sorusunun yanıtı net değil mi?

Şehitlerimize Allah’tan rahmet dliyoruz.

Pençe-Kilit Operasyonu’nda şehit olan evlatlarımızın acısı hepimizin yüreğini dağlıyor. Beyinlerimizde uğuldayan soru şu: “Bu teröristler dünyanın en güçlü ordularından biri olan ordumuza silah doğrultma cesaretini, cüretini ve gücünü nerden buluyorlar?”

Yarınlarda yaşayabileceğimiz hainliklerin arka planındaki dinamikleri görebilmemiz açısından bu sorunun yanıtı çok önemli. Aslında bu sorunun yanıtını bulmak o kadar da güç değil; çünkü, “Hiçbir terör örgütü arkasında güçlü bir devlet desteği olmadan yaşayamaz.”

Bugün PKK’ya PYD’ye, batımızda Yunanistan’a, kuzeydoğumuzda Ermenistan’a doğrudan ve dolaylı yollardan destek verenin kimliği de hedefleri artık sır değil. Yıllardır yazdığımız yazılarda, ABD’li ideologların kurguladıkları ve bölgemizdeki 22 devletin sınırlarını değiştirmeyi hedefleyen Büyük Ortadoğu Projesi’nin (BOP); Sovyetler Birliği’nin dağılmasının hemen sonrasında, 1’nci Körfez Savaşı’yla (1991) uygulamaya konulduğunu, Irak’ın 36. Paralel boyunca bölündüğünü, 11 Eylül 2001’de yaşanan “İkiz Kuleler’in El Kaide militanları tarafından vurulması” şoku sonrasında da 2003 yılında Afganistan ve Irak’ın işgaliyle hızlandırıldığını, 2012’de estirilen “Arap Baharı” rüzgarlarıyla, Suriye ve Libya’nın da BOP’un kapsama alanı içine alındığını anlatmaya çalıştık.

Hedef, 1’nci Dünya Savaşı sonrasında kağıt üstünde çiziliverilen Ortadoğu haritasını günün koşullarına göre yeniden şekillendirmekti. İki dünya savaşı sonrasında yaşanan gelişmeler tarihi İpek ve Baharat yollarını yeniden gündeme getirmişti. Dünya tiicaret yollarının kesişme coğrafyası olan Ortadoğu, aynı zamanda, dünya enerji kaynaklarının önemli bir kısmını barındırıyordu.

O nedenle Ortadoğu’yu bir şekilde kontrolü altına alabilen bir ülke küresel lider olacaktı. ABD, Ortadoğu’daki ülkeleri daha küçük parsellere parçalyıp kontrolü altına alma planları yapıyordu. ABD, Ortadoğu coğrafyasını eski arka bahçesi sayan Avrupa ülkeleriyle sürtüşmeler yaşamasına rağmen, bu hedefinden asla vazgeçmiyordu. “Büyük Kürdistan” görünümlü bir “Büyük İsrail” oluşturarak hedefine ulaşabileceğine inanıyordu.

BOP ”KUŞAK ve YOL”

ABD karşıtı cephe, 2015 yılında Çin’in Kuşak ve Yol projesini gündeme getirmesiyle daha belirgin olarak ortaya çıkmış oldu. Çin, en büyük pazarı oan Avrupa ülkeleriyle elele vererek, üç kıtayı kara ve deniz yollarıyla birbirine bağlayacak olan bir küresel projeyi hayata geçirmek için işbirliği yapıyordu. Bu küresel proje tamamlandığında küresel ekonominin lideri Çin olacaktı. Bu arada AB ülkeleri de, nükleer gücü de olan bir Avrupa Ordusu (PESCO) kurmuş olacaklardı.

ABD’nin böyle bir sonucu kabul etmesi asla mümkün değildi, “Kuşal ve Yol”un önü mutlaka kesilmeliydi. Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesine göz yumularak Avrupa ülkeleri korkutuldu, ABD/NATO şemsiyesi altına toplanmaları sağlandı. Böylece, “Kuşak ve Yol”un önüne Ukrayna’da aşılması zor bir Çin Seddi oluşturuldu.

“Kuşak ve Yol”un diğer önemli koridoru, Pekin’i Kaşgar-Gvadar üzerinden Basra Körfezi’ne, oradan BAE, Suudi Arabistan ve Ürdün üzerinden İsrail’in Hayfa limanına bağlayan koridordu. İsrail Başbakanı Netanyahu,........

© Önce Vatan