Bir ama pîr konuşma,
İnsanda mânevî oluşma.
Çıkarır insanı, ilahî huzûra.
Kimse bakmasın kusura.
Kulluk ancak böyle olur.
Ebedî âleme insan;
Bu sıfatlarla buyur edilir.
İşte Hz. Ali bu!
Allah’ın nadide kulu.
İnsanlar arasında ulular ulusu.
Eğilin de bakın tarihe;
Hz. Muhammed’den başka,
Böyle tutulan var mı ilâhî aşka?
Var mı Ali gibi yar?
Olan, onun gibi bahtiyar.
Gezsen de diyar diyar;
İlmin kapısı gibi bir yiğit;
Söyle Allah aşkına, nerde var?
Konuşuyor mânen aramızda.
Kulak verelim susun da biraz;
Dinleyerek can kulağıyla,
Tutulmuş olalım fazilet ağına.
Artık söz Hz. Ali’nin dudağında:
“Ey insanlar! İlimden daha büyük zenginlik, hilimden daha yararlı izzet, edepten daha yetkin soy, gazaptan daha çetin zorluk, akıldan daha iyi güzellik, cehaletten daha kötü arkadaş, yalandan daha iğrenç kötülük, susmaktan daha koruyucu zırh ve ölümden daha yakın bir gayb yoktur.
“Kendi ayıbına bakan başkalarının ayıbını........

© Önce Vatan