Hacı Mehmed Tanık Amca, mes’ele’nin müsta’ celiyyetini dikkate alarak,Hemen, Doğanbey’den Huğlu’ya döner. Gönüldaşlarıayla bir araya gelir, vaziyeti, onlara, arîz-amîk, anlatır. Se ferber olurlar, Köy odaları gezilir. Kapı-pençere, yazgı, halı,kilim, çul ne eksik varsa giderilir. Talebe’nin kalacağı , boş evler gezilir, herhangi bir noksanı olup-olmadığı, gözden geçirilir, noksanlar giderilir. İskan hususunda ağırlık, Kuyucu’nun odasına verilir. İki katlı olan Kuyucu’nun oda’sının birinci katında, misafirlerin atlarının bağlandığı, etrafında pençereleri olan bir ahır, yanında sadece, kapıüstü, havalandırma Vastası olan , misafirlerin merkep’lerinin bağlandığı Eşek Ağırı bulunuyor. Üst kat, dörtbir tarafı açık, aydınlık, 15-20 kişinin barınağı bileceği, geniş bir salon.Toplu derslerin ve hatimlerin burnada yapılabileceği düşünülüyor. O yıllarda, talebe hep hicret halinde, ortalama bir belde kalış müddeki 1,5 yıl olduğu için, her talebe’nin, kendisine aid, yatak, yorgan yastık ve bunları üzerine serebileceği, küçük boyutlu, halı, kilim, çul gibi bir yazgısı da vardı.

Arabiyyet Hoca’sı, o yıllarda, Doğanbey, Huğlu ve civarında, Doğanbey’de ders okutan, şimdi de Huğlu’da Kurs’un başına geçecek olan, Hocça’mız, Alanya’lı, “ Zühdü’nün Hüseyin Lakap’lı, Hüseyin Özge Hoca’mızın, Lakabı, “Arabiyyet Hocası,” Hüseyin Özge Hoca’mız için, Kuyucu’nun Odasının yakınlarında bulunan, “ Tayyareci,” Lakaplı kişinin geniş odaları bulunan iki katlı, Konak gibi büyük bir ev tahsis edilmişti. Görünüşe göre, Huglu’da, her şey hazırdı. Doğanbey’e kamyonlar gönderilir, Doğanbey’de de ba’zı kamyoncular, “ Biz, hherhangi bir ücret talep etmeden, Kursu, talebe’yi nakletmeye, hazırız,” demeleri........

© Önce Vatan