Bu süreç tarih boyunca iki zıt yaklaşımla ele alınmıştır. Bunların ilki yaşlanmayı bedensel, zihinsel ve ruhsalgerilemenin yaşandığı olumsuz bir süreç olarak ele alırken, diğeri yaşlanmayı yıllar geçtikçe artan bilgi birikimi ve tecrübe, dolayısıyla bilgelik, saygınlık gibi pozitif yönlerle ilişkilendirmiştir. Antik Çağ’dan bu yana devam eden bu ikillilik, birçok düşünürün de fikir dünyasını etkilemiş ve çalışmalarında bu iki yaklaşımdan birini teorik zemin olarak alarak takip etmelerine neden olmuştur. Yaşlı bireyi konu alan ilk yazılı eserler Homeros’un İlyada ve Odysseia destanlarıdır. Milattan önce 8. yüzyılda yazılan bu destanların ana karakterlerinden yaşlı Nestor saygınlığı ve tecrübesi ile anılmaktadır.

Modern dünyada ortalama yaşam süresi artmakta, bu da yaşlılar ile ilgili tüm boyutların önemini arttırmaktadır. Bu boyutlardan biri olan yaşlı ayrımcılığı; ileri yaştaki bireylere yönelik önyargıyı ifade eden tutum ve davranışlardır. Bugün dünyada toplumların çoğunda yaşlı bireyler ayrımcılığa uğramakta, bu ayrımcılık aile bireyleri ve toplumun olumsuz tutumlarından kaynaklanmaktadır. Yaşlı bireylerin ayrımcılıktan, ön yargıdan, toplumsal baskıdan uzak ve toplumla bütünleşerek sağlıklı yaşlanmaları önemlidir.

Büyük yazar Lev Tolstoy, yedi yaşındaki oğlu Vanichka’nın ölümüne o kadar üzülür ki dünyaya küser ve münzevi bir hayat yaşamaya başlar. O günlerde Moskova Bisiklet Severler Derneği, kafasının dağılmasına vesile olabilir diyerek kendisine bir bisiklet hediye eder. Bu olay yaşandığında Tolstoy 67 yaşındadır ve daha önce hiç bisiklete binmemiştir.

İşte 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenen Tolstoy’dan yola çıkarak Psikoloji, Sosyoloji, Felsefe gibi bilimler, toplumun;

“Bu yaştan sonra yapılır mı?”,

“Artık çok geç.!” gibi belirli bir yaştan sonra bir şeyleri öğrenme, bir şeylerle uğraşma durumlarını “Tolstoy’un Bisikleti.!” kavramı ile örneklendirmeye çalışmaktadırlar. Tolstoy’un bisikleti Moskova müzesinde sergilenmektedir. Covid-19 ile beraber en çok........

© Önce Vatan