Ben ilkokulu Aydın’ın Söke ilçesindeki Sadullah Kuşada İlkokulu’nda okudum, 1980’lerin ikinci yarısında. Okulda, aynı dönemde ama yan sınıfta Barkın diye bir arkadaşım vardı. Barkın aynı zamanda mahalleden arkadaşım olduğu için genelde birlikte maç yapardık. O da benim gibi iyi oynadığı için ne mahallede ne de okulda aynı takımda yer almamızı istemezlerdi, çok güçlü oluyoruz diye. Bir gün Barkın okula gelmez oldu. Merak edip evine gittim, evde yoklardı; sordum, soruşturdum, hastaymış, hastaneye yatırmışlar. Sonra evine uğramaya başladım, haberlerini almak için. Hastalığı nedeniyle beni (sanırım enfeksiyon riskinden ötürü) eve kabul edemiyorlardı, durumunu ikinci katın balkonundan seslenen annesinden öğreniyordum ama Barkın’ı göremiyordum. İçeride olduğunu biliyordum ama arkadaşımı göremiyordum. Yasaktı. Onu maçlara davet ediyordum, annesi iyileşince mutlaka geleceğini söylüyordu. Artık bir süre sonra gidegele nasıl bir bıkkınlık verdiysem artık, annesi Barkın’ı balkona çıkaracağını söyledi. Nihayet çok özlediğim arkadaşımı görebilecektim. Bekledim. Barkın ikinci kattaki balkondan gözüktü. Ben aşağıda sokaktaydım. Sanki çok önceleri değil de dün görüşmüşüz gibi ona heyecanla bir şeyler anlattım; sağlığına kavuşunca onu maça beklediğimizi, onun kadar iyi top oynayan başka biri olmadığını falan söyledim. Bir şeyler anlattım işte, net hatırlamıyorum. Barkın çok konuşamadı. Top oynamayı çok özlediğini söyledi ve iyileşir iyileşmez maça geleceğine söz verdi. Yüzü gülüyordu. Güldüğünü anımsıyorum. Bu, Barkın’ı bu hayatta son görüşüm oldu. Ölüm ağır bir yüktür, çocuk ölümü daha da ağır.

Öteki Sinema © 2024 | 0 yorum | yazının devamı »

QOSHE - Close / Yakın (2022) - Ertan Tunc
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Close / Yakın (2022)

5 1
28.01.2024

Ben ilkokulu Aydın’ın Söke ilçesindeki Sadullah Kuşada İlkokulu’nda okudum, 1980’lerin ikinci yarısında. Okulda, aynı dönemde ama yan sınıfta Barkın diye bir arkadaşım vardı. Barkın aynı zamanda mahalleden arkadaşım olduğu için genelde birlikte maç yapardık. O da benim gibi iyi oynadığı için ne mahallede ne de okulda aynı takımda yer almamızı istemezlerdi, çok güçlü oluyoruz diye. Bir gün Barkın okula gelmez oldu. Merak edip evine gittim, evde yoklardı; sordum, soruşturdum, hastaymış, hastaneye yatırmışlar. Sonra evine uğramaya başladım, haberlerini almak için.........

© Öteki Sinema


Get it on Google Play