Κρίστυ Κουνινιώτη

Είχε την ωραία ιδέα να μιλήσει στους μικρούς αναγνώστες για το ηρωικό 1821, όχι απευθείας, αλλά μέσω επτά αντικειμένων, συνδεδεμένων με την εποχή και τους αγωνιστές της. Ιδέα, η οποία υλοποιήθηκε εξαιρετικά με τίτλο «Το δικό μας 1821» (εκδ. Ελληνοεκδοτική). Εμπειρη εκπαιδευτικός και συγγραφέας, με αστείρευτη φαντασία, η Αναστασία Ευσταθίου μιλά στην «Π» για το βιβλίο της, τον τρόπο που γράφει για παιδιά, τη διαπιστούμενη λεξιπενία αυτών, τη βία των ανηλίκων, τους σημερινούς ήρωες.

-Από ποια ανάγκη σας προέκυψε «Το δικό μας 1821», που απευθύνεται στους μικρούς αναγνώστες και ποιος ο στόχος σας;

Ηθελα να ειπωθεί η ιστορία αλλιώς. Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση το «εγώ» γίνεται το δοξασμένο «εμείς» με την ελπίδα να γίνει στο μέλλον και το «εσείς». Κι όπως αναφέρει σε βιβλιοκριτική του ο Ι. Παπαδάτος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου «τα άψυχα αντικείμενα είναι δυνατόν να αφηγηθούν ιστορίες με έμμεσο τρόπο, σαν να έχουν συνείδηση… μαζί με τις γνώσεις καλλιεργούν το ιστορικό/πατριωτικό συναίσθημα». Μέσω αυτού του ανιμισμού και του συμβολισμού, θέλησα με αποδέκτες τους σημερινούς αναγνώστες, να θίξω θέματα σαν την αιχμαλωσία, τον καθημερινό τρόπο ζωής, το παιχνίδι, τη βαναυσότητα του πολέμου και τα αγαθά της ειρήνης με σκοπό να κατανοήσουν καλύτερα εκείνη τη μακρινή εποχή.

-Στο βιβλίο σας έχετε δώσει «φωνή» σε επτά αντικείμενα, άλλα απλά (ένα τσέρκι μια υφαντή ποδιά) κι άλλα συνδεδεμένα με ήρωες της Επανάστασης (το σπαθί του Νικηταρά, η πιστόλα της Μπουμπουλίνας). Με ποιο κριτήριο τα επιλέξατε;

Επέλεξα συνειδητά να βάλω χρηστικά........

© Pelop