• MENEKŞE TOKYAY
• 18 Kasım 2023

Çatışma bölgelerindeki çocuklar için çocukluğun allı pullu düşleri, tıpkı Mahler’in Dokuzuncu Senfonisi misali, derin bir melankoli, azap ve kapkaranlık duygular eşliğinde dramatik bir şekilde sessizliğe karışıyor. Mahler’in ifadesiyle, geriye sadece “ölümün görkemi” kalıyor. Hem de tüm dünyanın gözlerinin önünde yaşanan bir toplu ölüm…

“Acı geçiyor. Acı elbette geçiyor. Acı çekmiş olmak geçmiyor.”

Kemal Varol

İsrail’in saldırıları altında ailesiyle birlikte Gazze’de yaşayan 35 yaşındaki inşaat mühendisi Mohammad Matar, “3 yaşındaki kızım füzeleri duyduğunda uykusunda sıçrıyor. Bana ‘Neden böyle oluyor?’ diye soruyor. Ama ben ne söyleyebilirim ki?” diyor.

Mohammad’ın dört kişilik ailesinde herkes uyumakta zorluk çekiyor. Çünkü bir gün sonra uyanıp uyanamayacaklarından emin değiller.

Bombardıman altında yaşayan yetişkinleri olduğu gibi çocukları da zor, yoksun ve travmatik bir yaşam bekliyor. Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme ve uluslararası savaş hukuku normları ise hayatlarının hiçbir aşamasına yansımıyor.

Acımasız savaş koşulları altında çocukların temiz suya erişimleri yok. Hijyen standartları düşük. Bu yüzden grip, ishal gibi hastalıklara uygun ortam var. Aşırı hava durumları karşısında korunamıyorlar.

Sürekli öldürülme ve yaralanma endişesiyle fiziksel ve zihinsel sağlıkları çökmüş.

Gıda güvensizlikleri var, çünkü abluka altında gıdaya erişim zor. Kimisi sokakta arkadaşlarıyla futbol oynarken isabet eden hava saldırısı sonrasında ampüte olmuş durumda.

Okula gidemiyorlar, çünkü okulları da bombalanıyor. Hastaneye gittiklerinde de hastanenin bombalanması an meselesi. Ağrılı bir yaraya dönüşen bir hayatta “gidecek yeri olmamak”, ne ağır bir his…

Yas Tutan Çocuklar

Save the Children’ın 15 yıl abluka altında yaşamanın çocukların zihinsel sağlıkları üzerindeki etkisini ölçmek için 488 çocuk ve 160 ebeveyn/bakım verenle yaptığı başka bir araştırmaya göre, çocukların yüzde 84’ü sürekli korkuyor, yüzde 80’i sinirli, yüzde 78 sürekli yas tutuyor, yüzde 77’si de üzgün. Bunun sonucunda çocukların yüzde 79’u uykularında yataklarını ıslatıyor, yüzde 59’u konuşmayı reddedip içe kapanıyor, yüzde 48’i bir işe konsantre olmakta zorluk yaşıyor.

Yine Save the Children’ın Ekim ayı sonunda yaptığı açıklamaya göre, İsrail’in sadece üç hafta içerisinde bombardımanlarıyla Gazze Şeridi’nde öldürdüğü çocuk sayısı son dört yıldır dünya çapında çatışma bölgelerinde her yıl öldürülen çocuk sayısını geride bıraktı.

Açıklamanın yapıldığı günden beri beyaz kefenlere sarılı ufacık çocuk bedenleri ve acılı ebeveynlerin matem ve isyan dolu haykırışları kapladı Gazze sokaklarını… Sayı da giderek katlandı. Birleşmiş Milletler’in 11 Kasım verilerine göre, Gazze’de öldürülen 11 binin üzerinde Filistinlinin yüzde 74’ü çocuk, kadın ve yaşlılardan oluşurken, 4.500 kadarı çocuk. 1.500 çocuğun da kayıp olduğu ve muhtemelen bina enkazları altında kaldığı tahmin ediliyor.

Çocuklar avutulmak değil, yaşamak istiyorlar. Hem de 2,3 milyon nüfuslu ve nüfusun yaklaşık yarısının çocuklardan oluştuğu Gazze’de…

Ukrayna ve Suriye’deki Çocuklar

Acıların kıyaslaması da merkez üssü de elbette olmaz. Ama yakın dönem savaşlarına baktığımızda, Rusya’nın 24 Şubat 2022’de Ukrayna’ya yaptığı saldırı sonucunda bu zamana değin yaklaşık 520 çocuk öldürüldü. Ukrayna’nın nüfusunun yüzde 18’i çocuk. Veya Suriye’de 2011 yılında başlayan savaştan bu yana geçen 12 yılda Birleşmiş Milletler verilerine göre 12 bin, Suriye İnsan Hakları Ağı’na göre 30 bine........

© Perspektif