Yıllar önce, inancını kaybetmiş askerî bir görevli ile bizi tanıştırmışlardı. Arkadaşla uzun süren dersler ve sohbetlerimiz oldu. Sonunda uzun bir düşünme döneminden sonra, iman etmiş birtakım çıkmazlarını da itiraf edivermişti.

Fakat bu arkadaşımız, bir müddet sonra değişik bir heyecan ve mahcubiyetle bize gelip: "Hocam ben sayenizde imansızlıktan kurtuldum. Ama bu sefer de Hristiyan oldum." demişti. Bunu, tevhit dini İslâm hakkındaki cehaletine verdim. Ama arkadaşı bırakmadık. Hristiyanlığın hangi yönü sana cazip geldi, diye arkadaşa sormuştum. Trabzon'daki kiliseye uğramış ve oranın papazı bu arkadaşa Hristiyanlığın esasını: "Allah, insanı yarattığına pişman olmuş, İsa şeklinde dünyaya gelmiş; çarmıha gerilmiş, bütün insanların cezasını ödemiş ve böylece insanlar kan dökse de masum sayılması gerekiyormuş." cümlesi ile anlatmış. Bu izah da o arkadaşımızın aklına yatmış güya.

Arkadaşımıza, Kur'an'da beş yerde geçen:"Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenemez." âyetini hatırlattıktan sonra:"Beni bu papazla bir tanıştırsan iyi olur, böyle akıl dışı bir inanç mı olur?" demiştik. Bir pazar günü birlikte kiliseye gittik. Fakat o gün papaz, Samsun'daki kiliseye gittiği için, papazla tanışamamış ve hâliyle görüşememiştik.

Sonra on beş kadar soru yazıp bana bırakan bu arkadaşa,otuz sayfayı geçen cevaplar iletmiştik. Epey zaman sonra beni arayan arkadaşımız:"Hocam çok teşekkür ederim. Benim bu dinsizlik maskarasından kurtulmama vesile olduğunuz gibi, şimdi de bir nevi putperestliğe dönmüş Hristiyanlıktan da kurtulmama vesile oldunuz." demişti.

Böyle bir giriş yapmama, çoğu Avrupa'da oturan nuranî bir toplulukla yaptığımız İkinci Lem'a dersimizde geçen:"O günah, istiğfar ile çabuk imha edilmezse...." cümlesini okurken, bu âcize açılan bir mana vesile oldu.

İslâm bir insanın işlediği günahı başkasına yüklemediği gibi, ondan kurtulmanın yolunu da şimdiki uygulamalarıyla bir nevi putperestliğe dönüştürülmüş Hristiyanlıkta olduğu gibi, başkasının birtakım ritüellerine bağlamaz ve bırakmaz, bırakmamış da. Daha önemlisi İslâm, insan bir günah işlediği zaman, onu günahıyla da baş başa bırakmaz, bırakmıyor. Sen artık bu günahınla baş başa kalacaksın, bundan artık kurtulamayacaksın da demiyor. Günahtan kurtulmak için, çok çeşitli makenizmayı harekete geçiriyor. Ondan günahın küçüklüğüne değil, onun kime karşı işlendiğine bakmasını, günahın büyük ve tahripkâr neticelerini görmesini istiyor. Şeytan ve nefse karşı daima uyarıyor. Şeytanın şerrini büyük göstermekle, insanın ondan sakınmasını ve böylece şerefli kalmasını temine çalışıyor.

Ona önce kendi zayıflığını, şeytanın hilelerine ve deselerine her zaman açık mahiyetini hatırlatıyor İslâm. Onu panikletmiyor; ona günahtan arınma........

© Risale Haber