İnsan hayatın akışına kapılmış akıp akıp gitmekte. Bu akıntı bazen insanı hüsrana bazen de sürura götürüyor. İnsan her şeye dikkat etmeli bu sebeple. Yoksa bir serkeş gibi divane olup kendini ve mesuliyetini de helaktan kurtaramayacaktır.

Yüz yirmi dört bin muhbir-i sadık nebinin [1] de kainatın ademe gitmediğini ifade ederek insanı daima tahkike, tahlile hülasa çalışmaya sevk etmiştir. Bütün bu çabaların/gayretlerin semerelerini ahirette apaçık bir surette göreceğiz insan olarak. Kitap ve suhuflar da bu manada müttefiktir.

SAHAİF-İ ÂLEM

İnsan ve hususi âlemi değiştiği gibi büyük âlem de sürekli bir tebeddülat içinde. Bu sebeple insan okuduğu bir eseri dönüp tekrar okusa bir an sonrasında okuduğu metin aynı olsa da insan aynı insan değildir. Harfler, manalar sayfalar tebedülatta akıp gidiyor.

Alem-i gaybdan gelip vücuda çıkan ve tekrar alem-i gabya bu surette sürekli bir akış, hem de ne akış… Her bir an insan ve insanlık için ve ahiret için nice şeylere gebedir.

Kâinatta her şey zakirdir, en nankörü de biz insanlarız. Bu sebeple hem en kıymettar ve en mesuliyetli mahluk olupta nankör olmak insana yakışmayan bir durumdur. O kadar ki, insan bu tenkid ve akıl yürütme işini Allah’ın işlerini de tenkid etme cüretine yeltenir. [2]

Bu cüret ise, haddi aşmaktır, edepsizliktir. Mana-yı harfiye cahil olup, imsiye talib olmaktır, hamakatın talibi olmaktır. Ciddi manada zaman ayırıp akışta insanı ve kâinatı okumamız ve bunun tezekkürünü yapmamız gerekir. Dört kitabın manası, yüz yirmi dört bin nebinin de tebliği budur. Mana-yı........

© Risale Haber