Kolayca anlaşılacağı gibi bu başlık, seçim sonuçlarında neyin etkili olduğuna dair kanaatimin özeti gibi. Elbette ekonomi politikalarının ağır sonuçlarını bu iki faktörün belki de başına oturtmak gerekir. Ancak hepimizin zaten ilk aklına geleni de ekleyerek başlığı uzatmak istemedim.

İdeolojik katılaşma/kucaklayıcı ılımlılık ikiliğine geçmeden geniş kesimlerin yıkımına yol açan ekonomik tercihlerin de köklerine dair kısa birkaç cümle kurabiliriz.

Yaşadığımız yoksullaşmanın temel nedeni aslında doğrudan siyasal. İnşa edilmekte olan otoriter rejim ve buna eşlik eden, tartışılamaz, dengelenemez mertebeye ulaşmış lider kültü, bütün ulusun kaderini belirler oldu. Rasyonelliği temsil eden kurumsal yapılar işlevsizleşti, özgüveni bilgi birikimini çok aşan karşı konulamaz otoritenin akıl sır erdirilemez kararları ekonomiyi yıktı geçti. Ve bu göz göre göre oldu. Kısacası Türkiye’yi uçuracağı öne sürülen tek adam rejimi ve güç temerküzünün yol açtığı sonuçlarla karşı karşıyayız. Kurumsal kollektif aklın ve bilimsel düşüncenin hafife alınmasını, özellikle de ekonominin hiç affetmeyeceğini, başta iktidar kullanıcıları olmak üzere tüm ulusça tecrübe etmiş olduk. Mehmet Şimşek döneminin açılmasını da, yoksullaşmamızı da ve elbette önemli ölçüde yeni seçim haritamızı da buna borçluyuz.

Seçim sonuçlarını anlamaya çalışırken, ekonomiye olduğu kadar, iktidarın ideolojik katılaşmasına da önem atfetmeyiz kanısındayım.

Erdoğan’ın değişen ittifak politikaları ve siyasi yönüyle birlikte ideolojinin aşırı işlevselleştiğine tanık olduk. Mahçupyan’ın “yeni ittihatçılık” olarak kavramsallaştırdığı söylem merkeze oturmaya başladı. Yargının araçsallaştırılmasından Kürt sorununa; yasaklayıcı cezalandırıcı uygulamalardan, ekonomi, kültür, dış siyasete kadar tüm politikalar “milli-gayrı milli” ayrımı üzerinden meşrulaştırılmaya başlandı. Toplumun “güçlü ve tam bağımsız!” Türkiye........

© Serbestiyet