“Cumhurbaşkanı Erdoğan, Adalet Bakanlığı’na mı yeşil ışık yaktı, Yüksek Seçim Kurulu’na mı? Van belediye başkanlığı mazbatasının Zeydan’a verilmemesine mi kızdı, buna kızanlara mı? Mehmet Uçum’un ‘not edici’ parmak sallamasının mı önünü açtı, onu protesto edenlerin mi? Seçim yenilgisinin faturasını, Özlem Zengin, Rümeysa Kadak ve Müşerref Pervin Tuba Durgut gibi kadın milletvekillerine (ya da genel olarak kadın haklarının biraz olsun savunulmasına) çıkartan ‘Emre’ ve benzeri erkek trollerden mi, yoksa bu aşırı muhafazakâr saldırganlık karşısında Özlem Zengin’i savunan (yönetiminde kendi kızının da olduğu) KADEM’den mi yana?”

Size de ilginç ve önemli geliyor mu, son günlerde küçük büyük çeşitli çevrelerde, açık örtük süregelen bu tartışmalar? Bana çok önemli geliyor doğrusu. Ama pratikteki, yüzeysel cevapları açısından değil. Daha derindeki, tarihsel diyebileceğimiz dinamikler nedeniyle. Neden böyle bütün sorunlar gelip, Erdoğan’ın nerede durduğu veya duracağında, kimi tuttuğu veya tutacağında düğümleniyor?

Bir zamanlar paşalar vardı Türkiye’de. Daha doğrusu, tabii şimdi de var ama, fî tarihinde memleket biraz paşaların Türkiyesiydi. Çok önemliydiler. Politikanın merkezindeydiler. Yıllık Askerî Şura toplantıları, öncesi ve sonrasında muazzam........

© Serbestiyet