Kemalizm bağımsızlıkçı ama aynı zamanda batı öykünmecisi olduğu için kendini batının bir rakibi olarak göremiyor. Batı medeniyetinin hayranı olan Kemalizmin Batı medeniyetine katacağı hiçbir şey yoktur. İçimizde birkaç tane Hollandalı veya Danimarkalı piyanist, akademisyen veya biliminsanı çıkabilir. Bu kadar nüfus ve kaynak israfıyla o kadar da olsun. Avrupalıdan daha çok Avrupalı olunamayacağı için Kemalizmin dünyaya Avrupa-ötesi bir katkı (yani özgün bir katkı) yapması mümkün değildir. Bu basitçe bir ufuk meselesidir. Kemalizm dünyada başkasında olmayan birşeyi sunma cesaret ve ihtimalinden kendini mahrum bırakmış bir ideolojidir. Yüzeyseldir.

Kemalizm İslamcılığa göre çok daha medenidir. Edeplidir. Görgülüdür. ‘Elalem ne der’ diye düşündüğü için Kemalizmde görgü, görüntü, ahlak çok önemlidir. Yasa tanır. Hatta fazlasıyla yasaya tabi bir oluş biçimidir. Kaldırımda yürünmesi gerekiyorsa kaldırımda yürür. Üstüne çıkmak istese de muasır medeniyet seviyesinin içinde yükselmek ister. Yükselirken trafik kurallarına harfiyen uymak ister. Ne yapacağı, bir yasa (yani bir ideolojik metafizik) tarafından önceden tanımlanmış, fethedilmiştir. Öngörülebilir bir olma biçimidir Kemalizm. İsraf etmez. Öngördüğü etek boyu da ne uzun ne de kısadır. Mazbuttur. Çağdaşlık iddiası bir mahalle inzibatıdır. Batının özgürce sarfedilen iradesinin, eli mahkum zihni mahkum bir tüketicisidir. Kemalizmin Batı’nın üstüne değil ama dışına çıkan tek fazileti bağımsızlık fikridir. O da ulusalcılık adıyla rekabetçi bir damar olarak karşımıza çıkabiliyor.........

© Serbestiyet