Bu bayramı sosyal medyada neyin sınıfsal olduğunu birbirimize öğreterek geçirdik. Denizden çıktıktan sonra Pınar hamburger yemek sınıfsal deniyor, memur çocuğu olmanın da ayrıcalıkları varmış, Kuzguncuk’ta fıstıklı kurabiye almak, Melike Demirağ’ın meşhur şarkısındaki gibi balık ekmek yemek, tatile gitmek hatta Eminönü’nde volta atmak… Bitmiyor sınıfsal, naneli sakız çiğnemekle bile sınıf atlamak mümkün. Ne de olsa nanesizi de var!

“Sınıfsal” tabiri aslında kabaca “yokluğu bilmeyenler var” anlamında kullanılıyor… Ya da “yokluğu en iyi bilen benim”. Yoksulluk ballandırarak anlatılacak şey değil, ama üstüne başına bakıp da halinin vaktinin yerinde olduğunu anladığımız kişiler bile pek seviyor yokluğu bildiğini ispatlamayı… Kimi “rüyamda ekmek görüyodum” diyor, kimi “bir yumurtayı üç kardeş paylaşmıştık”…

Yoksulluk bir çeşit lisans gibi. Herkes yoksulluktan mezun olduğunu söylemek istiyor. Bir çeşit toplumsal takıntı bu. Yoksulluktan gelmeyen kişinin hayati, derin ve başka türlü edinilemeyen bir bilgiye sahip olduğunu düşünmeye eğilimliyiz. Nihayetinde memleketimizin büyük sanayicileri bile ailece aynı tabağa ekmek bandıkları yılları anmayı sever.

Halbuki romantik, kökü olmayan bir düşünce bu. Maalesef, çok açıkça yazacağım, yoksulluk insanı geliştirmiyor. Yoksulluk içinde doğup da gelişebilen insanların öyküsünü doğru okursanız ya şanslı ya da yetenekli olduklarını göreceksiniz. Ya da ikisi birden… Yoksulluk çektikleri yıllarda edindikleri becerilere gelince… Hiç içimden gelmiyor söylemek ama maalesef insanlar becerilerden çok kötü huylar getiriyor yokluktan…

Diğer bir deyişle yoksulluğu kesin olarak mücadele edilmesi ve ortadan kaldırılması gereken bir kötülük, bir hastalık olarak tanımlamak durumundayız. Övülecek, sevilecek yanı var mı? Mesellerde, menkıbelerde ya da bunların pırıltılı versiyonu olan ucuz filmlerde olabilir. Paylaşmak erdemdir evet, ama kıt kanaat geçinmek erdem midir? Suç değildir ama bir maharet ya da meziyet de değildir. Kağıt üstünde “bir zamanlar yoksul ama onurlu” gençler vardır, ama gerçekte yoksulluğun insanı düşürdüğü çaresizlik birçok kötülüğün kaynağıdır.

Bu sınıfsallık geyiğinde en çok takıldığım konulardan biri: İşçilerle ve köylülerle dayanışmayı onların yoksulluk........

© Serbestiyet