“Köyde kimse yok /Ne bir insan, ne de taş üstünde bir taş /Çocuklar yok /Enkaz çığlık atıyor/ Ve bir anne kendini sallıyor uyuyabilmek için /Bebekler, küçücük çocuklar /Çamurla kaplanmış /Yollarda bulunmuşlar /Onlarsa konuşuyor /Amaçları savaş /Ne laf ama… /Düşen bombalar /Amerikan yapımı /Yeni Ortadoğu /‘Pirinç kadın’ ciyaklıyor.”

Müziğini şiirleriyle besleyen Patti Smith’in 2006’da yazdığı bu şarkı (Qana) aynı yıl yaşanan İsrail-Lübnan “çatışma”larına tepki. Hizbullah’ın iki İsrailli askeri kaçırması, sekizini de öldürmesinin ardından İsrail’in kara-hava saldırılarıyla “bin sivil” hayatını kaybediyor. “Sivil”lerin arasında henüz boyu posuyla o tarife bile iliştirilemeyecek bebekler, çocuklar…

Şarkısındaki “Pirinç kadın” dönemin ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice. Smith’in sözlerindeki gibi atılan bombalar da, politika da “Amerikan yapımı”. Bakan Rice Lübnan’daki katliamı -Amerika’nın İsrail postalıyla yaratacağı- “Yeni Ortadoğu’nun doğum sancıları” olarak adlandıracak kadar pervasız. Üstüne ateşkesin de erken olduğunu, İsrail’in “mücadelesine” devam etmesi gerektiğini savunuyor. Bu vurgusu cebinizde dursun, güncellenecek birazdan…

Bu kaçıncı katliam?

Şarkı İsrail’in Lübnan’ın Qana köyünü hedef alan topçu ateşinin sonuçlarını anlatıyor. Bugün de süren, hiç bitmeyen bir serinin kara film müziklerinden sanki… Üstelik o köyde 2006’da yaşanan dehşet de kaynaklarda “İkinci Qana Katliamı” olarak yer alıyor. İlki 1996’da, İsrail’in topçu ateşiyle… İsrail -en az- yarım asırdır hep yapıyor, yine yapıyor.

Hem de köyün yakınında 800 Lübnanlı sivilin sığındığı BM yerleşkesine. Onlarca top mermisi isabet ediyor o “uluslararası korunmalı” merkeze… Çoluk çocuk, genç yaşlı 100’den fazla “sivil” ölüyor. Yaralananların aralarında BM Barış Gücü askerleri de var.

Savaşta büyüyen çocuklar

Yukarıda fotoğraf o günlerden… Evet dayanılmaz, “haber-yazı fotoğrafı” olarak kullanılması da tartışmalı. Ama durum bu, fotoğrafı bu; Rice’ın (da) söylemiyle “İsrail’in mücadelesinin” fotoğraf albümü bunlar da dolu.

Bakarken o sayfaları atlamak da zor, atlamamak da… Lâkin yıllardır böyle (de) süren “İsrail’in mücadelesini” öyle ya da böyle meşrulaştıranlar için dert değil: Savaş bu, hatta sadece çatışma! Karşılarında da hep o “savaş”ta büyüyen çocuklar. İster elinde kuru ekmek parçası olsun, isterse taş. O taş da cebinizde dursun…

Uluslararası muafiyet

Qana’da lokantası olan 58 yaşındaki Hasan İbrahim Kreyha katliamlardan yıllar sonra, 2016’da AA muhabirine şunları söylüyor: “Yolda, meydanda, sokakta her yanda cesetler vardı. Arkadaşlarımın, dostlarımın kolları bacakları paramparça olmuştu. Çoluk çocuk 106 ölü, yüzlerce yaralı vardı. Korkunç bir sahneydi, tarif edilemez.”

Kreyha İsrail’in BM üssünü yanlışlıkla vurduğu “savunmasını” da reddediyor: “Evet, Hizbullah ile İsrail arasında bir savaş var. Sen arada kalırsan nereye gidersin, BM’ye gidersin. Burası uluslararası olarak korunan bir yer. İsrail, insani ya da uluslararası kuralları önemsemiyor. Seçilmiş insanlar olduklarını kendileri de söylüyor. Filistinli, Lübnanlı, Türk veya Norveçli öldürseler dahi onlara hiç bir şey olmuyor.”

Hayal kırıklığı yaratmış!

İsrail’in “Yanlışlıkla vurduk” bahanesinin de Filistin topraklarını işgal etmeye başladığı 1967’deki kamuflaj üniformasının derin cebinden çıktığı yine kısa sürede belgeleniyor. O dönem UNIFIL’de görev yapan Norveçli asker Gunnar Brands Qana saldırısından hemen önce bölgede keşif yapan İsrail’in insansız hava aracını görüntülüyor. Her şeyi ortaya koyan net görüntüleri yine BM’de görevli Fijili bir asker İngiliz gazetecilere sızdırıyor.

Brands BM’nin olayı soruşturduğunu ancak “İsrail’i kınamakta görüş birliği sağlanamamasının hayal kırıklığı yarattığını” da vurguluyor: “Her halükarda görüntüler İsrail için kötü sonuçlar doğurdu. İsrail defalarca yaptığı açıklamaları değiştirmek zorunda kaldı.”

Operasyonun adı Gazap Üzümleri

Ama biz de iyi biliyoruz ki pervasız, denetimsiz, “cezasız” gücün bugün söylediğini yarın değiştirmesi, hatta kolayca reddetmesi tabiatındandır. Tersini hayal etmenin nafile olduğunu anlamanın da “hayal kırıklığı”yla değil zihniyete, muhakemeye dair başka kırıklıklarla ifade edilmesi gerekir.

O ölümcül döngü yarım asırdır defalarca karşımıza çıktı. Bugün de yine ekranlarda… İsrail’in “Qana katliamı”yla gündeme yine yerleşen o operasyonun adı “Gazap Üzümleri”ydi. Bugün de seyredilen manzaraların yorumunu o bağdan toplarsan nedeni elbette “misilleme” ya da daha yumuşak tınısıyla “karşılık”.

İsrail’in “haklı karşılıkları”

İlk ateş (olayına göre kıvılcım, tahrik) oradan… İsrail de karşılık vermiş........

© Serbestiyet