Bazı deyimler başına eklenen kelimelerle, cümlelerle anlamını buluyor, hatta “adrese teslim” oluyor. Kargoyu alanın suretine bakınca kuryenin bile o deyim geçiyor aklından. Vardığı yerleri düşününce “Elini kolunu sallaya sallaya dolaşmak” da öyle bir deyim.

Elini kolunu nasıl, neden salladığı, o cüreti kimden, nereden aldığı ve o deyime uygun sıfatları, başına “Hiçbir şey olmamış gibi” gelince netleşiyor. Ağırlaşıyor mânâsı… Öyle ki bazı örneklerde hem pişkinliğin, pervasızlığın, hem de “cezasızlık”ın net, manzum ifadesi.

Bu bileşik deyim uzun süredir dolaşıyor “her şey”le boğuşan, sık sık asabileşen zihnimde. Güncellendi zira… Ana belleğim her an yüklenen verilerle çaresiz. Ekranlarda ne görsem, sosyali/anti-sosyaliyle medyayı fetheden bazı siluetleri ne zaman seyretsem, bu cümle kalıbı sallantıdaki sükûnetime omuz atmak için pusuda.

Ekranlardaki yaygın ifadesi bazen sırıtıyor yüzüme… Bazen berdevam “huzur”unda reâyâ görmüş hükümdar gibi öfkeli. Öyle ki, gereksiz pekiştirmeler bile ekleniyor o cümleye, başına “Sanki” geliyor mesela. Deyimlerle gözünün önüne gelen tipolojiler sınır tanımayınca metaforlar da kifayetsiz insana. Benzetmeye doymuyor.

Türkiye’yi vuran, resmi rakamlara göre 50 bin insanı yok eden, soyağaçlarını deviren, şehirlerini, evlerini, işlerini-güçlerini, hatta hayallerini başına yıkan depremin senesi dolmamış, bazı ekranlar “Sanki hiçbir şey olmamış gibi”. Manevralarını iktidar pervanesiyle yapan ekranlar baştan tornistan, millet bahçelerinde ortalık güllük gülistan.

Kıyılar, dereler, yeşil alanlar, ormanlar yağmalanmış, bir bölümü göz göre göre yanmış, ekonomi alev alev… Ne gam! Köprüsü-yolu-havaalanı, çakma Disneyland’ıyla Deli Dumrul’un kuru bir çayın üzerine yaptığı köprü hikâyesi bile çoktan demode: “Geçenden 30 akçe, geçmeyenden 40 akçe…” Fıkralar sözlükteki ikinci anlamıyla “kısa fikir yazısı”na dönüşüyor kendiliğinden.

Her türüyle şiddet, yolsuzluklar, usulsüzlükler, adaletsizlikler, eşitsizlikler, aklamalar-karalamalar, skandallar, “Bu kadarı olmaz”lar nafile. Nihayetinde elde var hiçbir şey… Gündelik meseleler. Yeni filmlerin fragmanları bazen…

Aktörleri, figüranları elini kolunu, lafını, öfkesini, parmağını, suratını sallaya sallaya ortalıkta. Anketlerde hayatın her alanında yarışan büyük sorunların ekran iktidarındaki tercümesi de aynı. Özeti o cümle, mimiği, ifadesi o cümleden. Bazısına bakınca yeni kelimeler bile katılıyor hayatına. Bedhah: Başkasının kötülüğünü isteyen, başkası için iyilik dilemeyen. Bedahd: Verdiği sözde durmayan, ahdi, yemini kötü olan.

Koltuklarında, sandalyelerinde, taburelerinde ömür(ler) tüketen bir gücün gölgesinde vardık bugünlere… Üstüne “Biz düzeltiriz” diyor ülkeyi bu hâle getirenler. İktidar hiçbir şey olmamış gibi “Cumhuriyetin 100. yılında ülkemizi, milletimizi ulaştırmak istediğimiz hedeflere büyük ölçüde kavuştuk” cümlesinde buluşuyor. Hedefin 12’sinde ne var meçhul. Sormaya korkarsın…

Ve yine hiçbir şey olmamış gibi yeni hicranî takvimler, “ikinci-üçüncü yeni” tarihler konuluyor ülkenin önüne: “Yeni vizyon Türkiye Yüzyılı’nın başlangıcı.” Eh, n’olacak, bekleriz 77 yıl daha… Bekleriz de, Orhan Veli’nin dizelerine acı acı gülümseriz yine: “İlk yemişini bu sene verdi, /Kızılcık, /Üç tane; /Bir daha seneye beş tane verir; /Ömür çok, bekleriz; /Ne çıkar? /İlâhi kızılcık!”

Böyle hâllerin derli toplu kelimelerine, açılımlarına bakıyorsun sözlükten… “Hiçbir şey olmamış gibi”nin sıfat hâli zengin dilimizde. Safahatıyla tarihi eser… “Pişkin”in onu fazlasıyla kapsayan bir mânâsı var mesela. Siyasette pişkinlik zaten alaylısından mekteplisine, iktidardan muhalefetine sınır tanımayan........

© Serbestiyet